Het blijkt echter wel dat het publiek is gekomen voor hoofdact Customs, want na Audio Adam wordt het een stuk drukker. En dat mag ook wel, want aankondiger Paul van Berlo vertelt dat Customs de reden is dat Podium Asteriks bestaat. Dus tijd voor een feestje, mede omdat het de tweede keer is dat Customs hier is. En daarnaast ook nog omdat ze kortgeleden een tweede album hebben uitgebracht, Harlequins of Love, dat nog beter klinkt dan voorganger Enter the Characters.

Customs begint te spelen zoals de bandleden zelf overkomen: rustig, beheerst en kundig. Het kundige komt vooral goed naar voren bij The Matador, nog van het eerste album. Een goede opbouw wat betreft gitaren en de rauwe stem van frontman Kristof Uittebroek maken van dit nummer een pareltje. Het ademt ook waar Customs voor staat: indierock recht uit een ander tijdvak geplukt en in een modern jasje gehesen. Zelf zijn de mannen ook anders gekleed dan de meeste indierockbands: keurig in pak, al dan niet met stropdas. Zo komt het gevoel van de jaren zeventig en tachtig nog beter tot zijn recht.

Elk nummer klinkt harmonieus en de rocksound is perfect. Op Harlequins of Love mogen dan wel wat meer elektronisch georiënteerde nummers staan, ook die klinken secuur gecomponeerd en gelikt. De schelle elektronische deuntjes combineren erg goed met de ietwat hese stem van de zanger. Hier en daar komen die deuntjes niet goed tot hun recht door het oorverdovende geluid van de gitaren, maar dit is te verwaarlozen. Zeker bij de prestatie die de band over de gehele linie neerzet: met snerpende gitaren en vlammende elektronische tunes wordt toch nog een aantal goed dansbare nummers ten tonele gebracht, zoals Velvet Love, Toupee en Your Roses.