De mannen uit Heerenveen spelen om 12:00 uur in een al leuk gevulde tent. Vanaf de start, eind 1998 onder de naam Temple of Eternity, staan ze garant voor een brute liveshow. In 2007 volgde de naamswisseling naar Braincasket en een jaar geleden kreeg zanger Sito van der Let versterking van Peter Weijer op vocalen. De demo Methods Of Persuasion werd opgenomen. Alle mannen zijn boven de dertig, maar met de gretigheid van een stel tieners wordt de dag geopend. Met de death metal zit het in onze provincie wel goed.
Dokk'em Open Air 2012: Dag 2
Stromende regen? Dak eraf!
Bij aanvang van de tweede dag van Dokk’em Open Air is het twijfelachtig of de strak blauwe lucht en het heerlijke temperatuurtje van de vrijdag worden herhaald. De eerste bezoekers op het festivalterrein in Bornwird worden geraakt door een enkel spatje regen vanuit de stapelwolken die dreigend de lucht vullen. Gelukkig blijkt het weer niet opgewassen tegen de dubbele grunts van Braincasket, die de Air in een mum van tijd weer Open weet te schreeuwen.
Max Pie uit België mag vervolgens proberen die goede sfeer vast te houden. De band, ooit begonnen met covers van AC/DC tot Deep Purple, ziet echter al snel het grootste deel van het publiek naar buiten trekken. Misschien is de switch naar het schone progmetal-geluid met de wel erg cleane zang net wat te groot; ze weten er in ieder geval niet veel mensen mee te overtuigen. De later op de dag geprogrammeerde melodische acts Eden’s Curse en Trail of Tears slagen hier stukken beter in. Zij weten de bezoekers juist wel over te halen even uit het blakende zonnetje te stappen om een kijkje in de tent te nemen.
Met een mix van trash en death metal speelt Devious de tent zo weer vol. Als derde band op het lijstje vandaag staat deze formatie uit ons eigen land voor een enthousiast publiek dat qua aantal al bijna te vergelijken valt met de vrijdagavond. Twaalf jaar na het ontstaan en bijna tien jaar na het eerste album wordt er nog steeds een stevige en gevarieerde liveshow neergezet.
Goede pits en moshende menigtes
Dan is het tijd voor de drie mannetjes van Wormrot, helemaal uit Singapore. In vergelijking met het instrumentarium van de gemiddelde band hier dit weekend lijkt het podium helemaal leeg: slechts een kleine drumkit en een gitaar staan er klaar om de mensen volledig uit hun schoenen te blazen met energieke grindcore. De onnavolgbare drummer en stoïcijnse gitarist produceren samen een wall of sound die de eerste goede pit van de dag tot gevolg heeft. En dat vóór twee uur in de middag.
Al twintig jaar is Pro-Pain een van de toonaangevende bands in de New Yorkse hardcore scene. Met meer dan tien albums op hun naam hebben Gary Maskill en zijn mannen een indrukwekkende discografie opgebouwd. Het vermaken van het publiek van Dokk’em Open Air gaat ze dan ook verdomd goed af. In een volle tent is het niet nodig om te vragen om een pit; die ontstaan er overal spontaan. Wanneer de pioniers van de hardcore/metal vragen om een cirkelpit wordt hier direct gehoor aan gegeven en verbinden alle kleine pitjes voor het podium zich tot één grote, moshende menigte. Aan de drukte naast het podium is te zien dat ook de overige muzikanten de backstage even laten voor wat het is om het eerste hoogtepuntje van de dag niet te missen. Als het laatste nummer van de set wordt opgedragen aan MCA van de Beasty Boys, gaat het dak er helemaal af.
Oude tijden herleven met The Gathering
Niet alleen tijdens de vrijdag van Dokk'em Open Air vielen oude tijden te herleven, ook het optreden van The Gathering neemt het publiek op zaterdagavond mee terug in de tijd. De organisatie van Dokk'em meldde al trots dat de band het festival zou aandoen tijdens een speciale tour waarbij alleen nummers worden gespeeld van het legendarische debuutalbum Always. Dat ieder nummer vanavond kan worden meegezongen door de aanwezige fans is dus geen verrassing, maar zorgt wel meteen voor een heerlijke sfeer.
De mannen van Obituary doen niet aan een dat soort vintage sessies, maar blijven gewoon altijd doen waar ze goed in zijn: knetterhard beuken. Vanavond verzorgt het een welkome afwisseling tussen de oude, wat rustigere klanken van Savatage en Moonspell. De pits in de zaal keren direct terug en de bierglazen vliegen weer door de lucht.
Tot aan de nok toe gevuld
Bij Moonspell en Jon Oliva’s Pain, daarentegen, zijn het vooral de nodige grijze haren die in de rondte worden gewapperd. Laatstgenoemde vermaakt de menigte langer dan een uur met een set die in het teken staat van het album Hall of the Mountain King, dat 25 jaar geleden werd uitgebracht. De tent is tot aan de nok toe gevuld wanneer de sluizen boven Dokkum opengaan en er plots grote plassen ontstaan op de weide waar net nog iedereen aan het genieten was van een mooie zomeravond. Het feest binnen wordt er alleen nog maar groter door – een waardige afsluiter voor het eerste podium.
Arch Enemy veroorzaakt een oerknal
De afsluiter van het hele festival is het uit Zweden afkomstige Arch Enemy. Zangeres Angela Gossow heeft een stemgeluid dat de oerknal benadert. Tijdens een energieke liveshow van bijna anderhalf uur wordt ieder hoekje van het podium gebruikt om iedereen mee te laten springen en schreeuwen. Ondanks dat de regen nog steeds met bakken uit de lucht komt en het festivalterrein verandert in een grote zompige modderpoel, wordt het dak er genadeloos afgespeeld.
De vergelijking moet eigenlijk maar niet meer gemaakt worden: Dokk'em Open Air is geen klein Wâldrock. Waarom? Het festival heeft zijn éigen naam zo langzamerhand meer dan verdiend.
---
Gezien: Dokk'em Open Air met Arch Enemy, Jon Oliva's Pain, Moonspell, The Gathering, Pro Pain, Max Pie e.a.
Waar: Bornwird
Wanneer: zaterdag 30 juni 2012
Opkomst: ongeveer 2200 mensen