“Ons nieuwe album is heel filmisch en dynamisch en leent zich dus bij uitstek voor theater. We hebben een plaat gemaakt, zijn een clubtour gaan doen en festivals, en toen nog een clubtour. Onze muziek leent zich sowieso wel voor het theater en de andere dingen hebben we gedaan. Zo simpel is het eigenlijk. Het idee komt deels van Into The Great Wide Open en Oerol. Op ITGWO hebben we ook ’s nachts gespeeld, in een veld vol nepbloemen met lampjes, heel magisch. Op Oerol speelden we in een schip, heel spannend. Dat zijn momenten die mij zijn bijgebleven en dat heeft bijgedragen aan deze tour.”
Marike Jager naar De Lawei
‘In het donker is er ruimte voor meer.’
In 2003 won ze de Grote Prijs van Nederland, anno 2012 heeft ze drie albums en talloze clubtours op haar naam. Marike Jager is misschien wel een van de meest eigenzinnige en boeiendste singer-songwriters die Nederland rijk is. Samen met haar trouwe bandleden Nicky Hustinx en Henk Jan Heuvelink gaat ze nu het theater in voor een tour rondom het album Here Comes The Night.
Om te beginnen, waarom een theatertour?
Jullie werken tijdens deze theatertour ook samen met een ‘audiomachinist’, Geert Jonkers.
“Geert is gewoon goed gek en verzot op mooie geluiden. En ’t leuke is, omdat hij geluid zo mooi vindt kan hij het zelf heel goed bouwen. Hij verzamelt in zijn werkplaats veel spullen en daar bouwt hij bewegende objecten mee, heel gaaf. Je ziet hoe het geluid ontstaat. Ik houd van dat analoge.
Het leek ons leuk om in het theater iets meer te doen dan alleen liedjes akoestisch spelen. We wilden de sfeer van ons album uitvergroten. Ik ben toen heel erg gaan nadenken wat mij aantrekt in de nacht. In het donker hoor je beter, opeens is er ruimte voor veel meer. Geert zei: ‘Wat zou je buiten je muziek nog willen laten horen?’ Zo hebben we spelenderwijs overlegd. En alles begint op zijn plek te vallen.”
Wat heb je zelf met theater?
“Ik hou er eigenlijk wel van om zo te spelen. Met het theater. Ik ontdek steeds meer. Wat je kan doen met stilte. Dat het echt donker kan worden. Je komt op en vanaf dat moment is de zaal voor jou en andersom. Dat is een toffe uitdaging. Ik begin me aardig op mijn gemak te voelen. Als kind ging ik wel eens met mijn moeder naar een dansvoorstelling en hoorde dan de voeten van de danseressen op de zwarte vloer. Theater heeft een gevoel van: het is mooi wat hier kan gebeuren.”
De theatertour draait om je in 2011 verschene album Here Comes The Night. Waarin verschilt dit album van de twee voorgangers?
“Dit album draagt een veel duidelijkere sfeer uit in zijn geheel. Here Comes The Night is gemixt door Tchad Blake, die ook zijn stempel erop heeft gedrukt. De andere albums gingen nog veel meer alle kanten op.”
Het is geen geheim dat je van vinyl houdt. Wat is je favoriete plaat?
“Poeh, even denken. [Loopt naar de jukebox in de oefenruimte.] Wat ik een hele gave single vind is dat nummer She’s Not There. Ik heb de versie van de zanger van The Zombies, Neil MacArthur. Dat is zo’n andere versie, echt helemaal te gek.”
Jij en je band zijn sterk in het creëren van sfeer. Worden jullie hierdoor geïnspireerd door bepaalde muzikanten of bands?
“Qua sfeer houd ik wel erg van een spannende opbouw, dynamiek, van een verhalende manier van muziek maken. Leslie Feist bouwt haar nummers subtiel op, gebruikt speelse dingen. Je kan er urenlang naar luisteren en dan ontdek je opeens weer een xylofoon achterin de productie, supergaaf. Ik ben niet superfan van Tom Waits, maar die sound, die geluiden. Hij heeft een nummer waarin je een stoel hoort schuiven, hoort piepen over de vloer. Hij hoort het en gebruikt het.”
En als de theatertour voorbij is... wat dan?
“Dat ligt helemaal open, echt bizar. Ik denk dat ik weer heel veel zin heb om te gaan schrijven. Ik probeer het tijdens de tour op te pikken, maar vind het moeilijk om in drukte te schrijven. En ondertussen mooie projectjes organiseren. Spelen op mooie plekken, niet alleen maar in die gekke betonnen clubs. Muziek leeft. Daarom is het ook zo tof om buiten te spelen, of in een weiland. Dat zijn de dingen die je het meest bij blijven.”
Marike Jager staat op donderdag 19 januari 2012 in Schouwburg de Lawei in Drachten.