Al vrij snel na de opening speelt de band één van de grootste BB King-klassiekers. The Thrill Is Gone wordt passend gespeeld en ondanks het ontbreken van de welbekende stem van de King weet de band er een mooie versie van te maken. De hoofdrol van de meester wordt verdeeld tussen zanger Jos Veldhuizen en gitarist Anne Geert Bonder. Net zoals bij het grote voorbeeld, wisselen de zangpartijen en gitaarsolo’s elkaar volgens een vast stramien af. Elk nummer wordt geopend door een stukje zang, gevolgd door een piano- of orgelsolo en uiteindelijk afgerond met een gitaarsolo. Aangezien de stem van Veldhuizen niet de 'zwarte kracht' heeft die deze blues tot leven brengt, zijn het vooral de instrumentale gedeeltes waarmee de band zijn talent toont. Tijdens het eerste deel schittert Flavium hiermee vooral in de ballades. De wat drukkere nummers verzanden al snel in een overdaad van geluid.

Na ruim een uur spelen is het tijd voor een korte pauze. De gitarist en bassist hebben hun jasje uitgetrokken en lijken er helemaal klaar voor. Met subliem afgesteld geluid knalt het gezelschap er meteen een dansbare boogie woogie in. Het swingende Rock Me Baby krijgt de gezellig gevulde zaal gemakkelijk in beweging. Dit gevoel blijft zo goed als het hele tweede uur gewaarborgd. Het enige minpuntje is dat Jos Veldhuizen alle teksten van een papiertje moet voorlezen.