Bluesrocker Julian Sas toert al jaren door de kleine zaaltjes van Nederland en bracht onlangs weer een nieuwe cd uit. Deze plaat zal waarschijnlijk geen grote verandering teweeg brengen. Op Bound To Roll laat Julian Sas zijn gitaar weer lekker janken. Maar de originaliteit van het project is, zoals vaker opgemerkt, ver te zoeken.
Julian Sas beeldt zich grote stadions in
Bluesrocker heeft zijn helden goed bestudeerd
Met Bound To Roll heeft Julian Sas zijn zoveelste nieuwe album op zak; genoeg reden voor een nationale tour. Daarbij doet de bluesrocker wederom poppodium Iduna aan. De gitarist staat altijd garant voor een potje stevige rock-'n-roll gecombineerd met imponerend gitaarspel. Zo ook vanavond.
Geslaagde kaartverkoop
Dat zaaltjes van het Iduna-formaat uitermate geschikt zijn voor dit soort shows bewijst de geslaagde kaartverkoop: enkele minuten voor aanvang van het optreden kan het Drachtster podium haar 'uitverkocht'-bordje ophangen. Het publiek, dat hoofdzakelijk bestaat uit duidelijke rockers, lijkt wel zin te hebben in een avondje stevig gitaarspel.
Vanaf de eerste seconde maakt Sas de verwachtingen waar. Ondersteund door een drummer en bassist duikt de bluesrocker met volle vaart zijn optreden in. Een knallend basisritme vult de zaal. Aan Julian Sas vervolgens de eer om zijn muzikaliteit daar overheen te leggen. Hij biedt de bezoeker met zijn lange, alle kanten opstekende haren bovendien een bijzondere aanblik.
Een vleugje Rory Gallagher, de grijns van Jimi Hendrix
Sas heeft zijn voorbeelden duidelijk goed bestudeerd. Tijdens de gitaarsolo’s (waar, door het ontbreken van een goede stem, de show hoofdzakelijk op leeft) vallen er verscheidene bekende gezichtsuitdrukkingen op zijn gezicht te ontdekken: Een vleugje Rory Gallagher, een uitzinnige grijns van Jimi Hendrix en een verbeten Gary Moore-trekje. We zien ze allemaal voorbij komen.
Helaas zijn al die gezichtsuitdrukkingen soms net iets te veel van het goede. Hetzelfde geldt voor alle tussenpraatjes. Een Nederlander die in het Engels een Nederlands publiek toespreekt blijft toch een beetje gênant.
Wie zijn blik echter van het podium afwendt, kan genieten van een uiterst sterke bluesrock performance. De solo’s knallen in het rond en de energie van Julian Sas giert door de zaal. Zelfs de nodige bluesballades weet Sas tegen het einde van de show naar een explosief, solerend hoogtepunt toe te werken.
Verder kijken dan de opsmuk
Het vergt weinig inlevingsvermogen om je Julian Sas voor te stellen terwijl hij voor zijn spiegel thuis een luchtgitaar bespeelt. Op de achtergrond staat een dvdtje op van een of andere andere gitaargod en stap voor stap studeert hij de gezichtsuitdrukkingen in. Vervolgens bespeelt hij met deze verbeten blikken de kleine zaaltjes van ons land alsof het ’s werelds grootste stadions zijn.
Wie echter verder kijkt dan deze gemaakte performance kan, onder de opsmuk, een goede bluesrockshow ontwaren. De bassist speelt strak, de drummer speelt zich letterlijk het zweet op het lijf en Sas zelf weet zijn gitaar fantastisch te beroeren. Een langer dan twee uur durend optreden mag deze dagen bovendien ook een wonder heten. Al helemaal met de bakken energie die Julian Sas de zaal instort. Dat er dan relatief veel nieuwe nummers worden gespeeld is leuk meegenomen. Dat laatste zal echter de meeste mensen ontgaan zijn. Kortom, gewoon leuk gitaargeweld voor de vrije zaterdagavond.
---
Gezien: Julian Sas
Waar: Iduna, Drachten
Wanneer: zaterdag 11 februari 2012
Opkomst: uitverkocht