De sfeer in de Grote Kerk kwam tijdens het voorprogramma nog het meest in de buurt van een gebruikelijke kerstdienst. De dames van het Syrène Saxofoonkwartet wagen zich nog wel aan klassiekers als Silent Night, maar vermijden gelukkig een gezapige ambiance door middel van verassende samples en een wervelende cover van Sufjan Stevens’ Year of the Boar. De kerstsfeer zit er inmiddels wel goed in, maar het publiek blijft nog wat stijfjes zitten.
How To Throw a Christmas Party brengt kerstwarmte naar koude Grote Kerk
Een podium vol feestende vluchtelingen
Kerstmuziek: voor velen is het de grootste ergernis van december. Dat geldt niet voor How To Throw a Christmas Party: het collectief, dat voor het derde achtereenvolgende jaar in Leeuwarden staat, omzeilt alle clichés, en zet een tegelijkertijd energieke en sfeervolle show neer. De overvolle Grote Kerk, gevuld met publiek rangerend van grootouders tot hun kleinkinderen, wordt getrakteerd op een optreden met verfijnde, opzwepende, én dynamische kerstfolk – mét een boodschap.
Gedurende het eerste deel van How To Throw a Christmas Party’s set komt daar weinig verandering in. Aan de band ligt dat niet: het collectief, dat al bijna niet op het geïmproviseerde podium past, slingert zijn kerstfolk met ongeremde energie de kerk in. Aansporingen jegens het publiek om mee te zingen worden naarmate de avond vordert steeds meer nagevolgd, en al snel wordt er al net zo hard gezongen als tijdens de gemiddelde kerkdienst. Helaas lijkt de galmende zaal, door het grote aantal kinderen in het publiek, tijdens de intiemere nummers soms meer op een speeltuin met erg goede achtergrondmuziek.
Muzikaal gezien is de link met Sufjan Stevens ook hier snel gemaakt, al ligt HTTACP wat gemakkelijker in het gehoor dan het meeste van Stevens’ werk. Toch ademt het dezelfde gemoedelijke sfeer door het hele concert. Er is echter één groot verschil: How To Throw A Christmas Party brengt een boodschap – en het zou geen kerst zijn zonder goede doelen. Ingeleid door een enigszins overbodig kerstverhaal (voorgelezen vanaf het spreekgestoelte) wordt dan ook het doel van de avond bekendgemaakt: er moeten zo veel mogelijk kerstkaarten worden geschreven voor vluchtelingen die in Nederland zijn opgesloten. Het nummer met Charib, een Syrische vluchteling, is muzikaal gezien een vreemde eend in de bijt, maar past wel in het geheel van de kerstboodschap.
Na de “preek” is het in de Grote Kerk dan ook echt tijd voor het kerstfeest: het ingetogenere gaat er (even) uit, en er mag volop gedanst en meegezongen worden. Met Jesus Was a Refugee begint een deel van de set waarin alle remmen losgaan en de voorstelling in de Grote Kerk langzaam verandert in een soort folkgospeldienst. Eindelijk staat bijna het gehele publiek, en het daverende applaus is ook welverdiend. Het is dan ook geen wonder dat de band nog twee keer terugkomt voor een toegift. Weliswaar zijn deze nummers muzikaal wat minder verfijnd dan de rest, maar het maakt niets meer uit: de sfeer zit er goed in, en die zal er blijven ook.
Tijdens de laatste toegift, waarbij “herder” Jeroen van der Werken alleen op het podium achterblijft, lijkt de feestsfeer te verdwijnen. Gelukkig meldt de rest van de band (en een deel van het publiek) zich weer op het podium, waardoor het concert alsnog met een knal wordt afgesloten (met overigens het enige nummer zonder religieuze grondslag). Zo laat de muzikale kerststal toch nog een flinke indruk achter op het publiek. Als How To Throw a Christmas Party bij elke dienst de muziek verzorgde, zat de kerk elke zondag vol.
Gezien: Syrène Saxofoonkwartet en
How To Throw a Christmas
Party
Waar: Grote Kerk, Leeuwarden
Wanneer: zaterdag 22 december
Opkomst: 600 (uitverkocht)