Na debuutplaat The Long Way Back (2007) waarop vooral Beatlelesque liedjes te horen waren, koos Moss met het album Never Be Scared/Don't Be A Hero (2010) voor een andere koers: het album kent sterk sferische, maar zeer toegankelijke nummers, waarbij het muzikale experiment niet wordt geschuwd. Op de nieuwe plaat Ornaments, die eerder dit jaar uitkwam, kiest Moss opnieuw niet voor de gemakkelijke weg. Het album ademt met een sterke ritmische basis en melancholische zangpartijen de sfeer van de vorige plaat. De band durft op de nieuwe plaat echter de traditionele liedjesstructuur nog meer los te laten, minimalistisch te spelen en asymmetrische ritmes te hanteren.
Moss lost beloftes opnieuw in
Intense maar geroutineerde show in het Bolwerk
Ruim een jaar geleden deed Moss het Bolwerk in Sneek al eens aan, toen naar aanleiding van hun tweede album Be Scared/Don't Be A Hero. Dit ijzersterke album en de hit I Apologise (Dear Simon) betekenden de landelijke doorbraak van de Amsterdamse band. Ook live maakte Moss destijds in het Bolwerk zijn reputatie waar. Nu, een jaar later, is er een derde plaat verschenen en bracht de bijbehorende clubtour de band wederom naar Sneek. Opnieuw liet Moss zien de beloftes ruimschoots in te lossen.
Geschikte opwarmer
Voorprogramma The Secret Love Parade blijkt in Sneek de juiste opwarmer voor Moss. Met eenzelfde traditie van drumcomputers, synths van zolder en door effectpedalen voortgestuwde gitaargeluiden maakt de band indruk. Met slechts twee man – of in dit geval vrouw – op het podium is de gelaagdheid en de geraffineerdheid waarmee de losse puzzelstukjes van geluiden en instrumenten in elkaar vallen bijzonder. Met als contrast twee perfect over elkaar heen vallende stemgeluiden, die schijnbaar onschuldige thema’s lieflijk bezingen.
Geroutineerd, zelfverzekerd en nauwkeurig
Op het podium valt direct op dat Moss het tegenwoordig met een bandlid minder doet. In 2011 is Bob Gibson geruisloos van het podium verdwenen om zich toe te leggen op andere vormen van kunst. Wonderwel blijft het geluid van de band, ondanks dit vertrek, fier overeind. De nummers van Never Be Scared/Don't Be A Hero blijven zonder uitzondering de sterk hypnotiserende opbouw behouden. Afrikaanse ritmiek, stuwende bas, zwevende synths en hysterische gitaarrifs geven de zaal regelmatig het gevoel deel te nemen aan een psychedelische achtervolging op een racebaan. Opnieuw blijkt het vaak melancholische zanggeluid van frontman Marien Dorleijn de grootste troef van de band. Ondanks het vertrek van Bob Gibson weten de overige leden van de band met hun zangpartijen een fraaie gelaagdheid aan de nummers te geven.
De band vertoont een enorme routine, zelfverzekerdheid en nauwkeurigheid bij de uitvoering van de soms voor de toehoorder toch vrij complexe songstructuren. Dat die routine ook een gevaar kan zijn, blijkt uit een bekentenis van de band: ze geven toe de voorgaande dag, na hun show in Vera, een teveel aan biertjes te hebben gedronken en het vanavond daarom een beetje rustig aan te doen.
Sterk opgebouwde setlist
Routine of niet; de band houdt gedurende de gehele set de aandacht van het publiek vast met een perfecte uitvoering van de nummers, ondersteund door fraaie visuele projecties. Dit alles zonder daarbij de weg kwijt te raken in experimentele geluidslabyrinten.
Nummers van de oude en nieuwe plaat wisselen elkaar gedurende het concert af en vormen gezamenlijk een opvallend sterk opgebouwde setlist. Hoewel met de nieuwe plaat een ander accent is gelegd, hangen de nummers op de setlijst vanavond fraai met elkaar samen. Samen zorgen ze vanavond in Sneek voor een fantastische set, waarmee Moss – hoewel misschien enigszins geroutineerd – de beloftes opnieuw waarmaakt.
---
Wie: Moss, The Secret Love Parade
Waar: Poppodium Het Bolwerk, Sneek
Wanneer: 7 april 2012
Opkomst: volle bak