We hadden met 3VOOR12/Friesland afgesproken tijdens de reis iedere dag een kort verslagje te schrijven. Ik (drummer Nellie) heb dus braaf mijn laptop meegenomen, maar pas wanneer we op de terugweg de boot in Duinkerken verlaten, begin ik met typen. De tijd is voorbij gevlogen. Het was een tour die voelde als een vakantie. Het was een rit van geouwehoer, kilometers maken, bier drinken en natuurlijk optreden!


De eerste dag bestond voornamelijk uit kilometers maken. We vertrokken vanuit Nijmegen (woonplaats bassist Arina) naar Frankrijk om daar de boot te nemen. Op wat panne met de aansluiting van de TomTom na, verliep dit voorspoedig. Eenmaal in Engeland aangekomen zijn we hiervoor naar een garage gegaan, waar de monteur ons probleem wel wilde fixen in ruil voor een EP. Wat een deal!

Het plan was om rond 18 uur aan te komen bij de pub in Birmingham om nog te kunnen eten en de soundcheck te kunnen doen, maar helaas kwamen we pas om 22 uur aan. Even lekker door jakkeren met 120 km per uur zit er namelijk niet in rond London. Het voelt heel vreemd om na zestien uur reizen meteen het podium te betreden. Iemand zei: “Sixteen hours for a gig? You must be mad!” Misschien wel, maar het toont wel onze toewijding. Eerlijk, het geeft een ontzettende kick om na zo'n lange reis direct het podium te betreden om vervolgens alle energie eruit te gooien. Het resultaat was dat bijna het hele publiek een EP heeft gekocht.

En dat was erg welkom, want touren in Engeland is duur! Het is niet gebruikelijk om de bands te verwelkomen met bier of een maaltijd (wel met een knuffel). Een slaapplek voor elkaar regelen hoort er ook niet bij en de gages zijn erg laag of zelfs niets. Dit is wel een groot verschil met touren in Nederland, waardoor ik me realiseerde dat we in Nederland een behoorlijk sociaal en luxe klimaat gewend zijn. Zo hebben we ons backstage in Zeist een keer misselijk gegeten aan paaseitjes. Niet erg rock-'n-roll misschien, maar wel lekker!

Maar dat touren in Engeland anders is dan in Nederland, wisten we voordat we vertrokken. Twee jaar geleden zijn we namelijk ook op tour geweest in Engeland en toen zat er echt van alles tegen. Vooral het winterweer met ijzel en sneeuw, en de staking van de douane gooiden roet in het eten. Toch wilden we het nog een keer proberen. Dit keer was het fantastisch weer. Ideaal, als je tussen de shows en snelwegen door nog even wilt shoppen, wat bij ons als vrouwenband zeker het geval is! Ik denk dat dit een groot verschil is tussen mannen- en vrouwenbands. Eenmaal uitgecheckt in het ene hostel en op naar de volgende stad moesten we toch de tijd doden. Genoeg tijd dus voor Claire (gitaar) om taartjes in te slaan en voor Marjolein (gitaar) om zonnebrillen aan haar collectie toe te voegen.

Ons tweede optreden was in Nottingham op een female-fronted festival. Altijd leuk, want die zijn er niet zo vaak. We speelden onder andere met een bevriende band uit Nottingham, The Smears. Erg tof om weer een biertje met deze meiden te drinken! We hebben vorig jaar met hen getoerd in Nederland en in ruil heeft hun manager Mark samen met ons deze tour mogelijk gemaakt. Goede deal! Mark is een ontzettende lieve beer van een vent.

Later die avond zijn we uit geweest in Nottingham met Keith, de voormalig drummer van UK Subs. Hij had toffe verhalen te vertellen over tours die hij heeft gedaan. We zijn onder andere in een heel oude grote pub uit de middeleeuwen geweest, dat nu fungeert als hang-out voor alternatief Nottingham. Zo heb ik een biertje gedronken met een gitarist die met zijn coupe van 20 cm getoupeerd haar zo uit een clip van KISS weg zou kunnen lopen. We waanden ons op de begrafenis van Ozzy Osbourne.

De volgende ochtend was zwaar en de dag bestond voornamelijk uit slenteren van café naar shop om met behulp van sloten koffie weer wat tot leven te komen. Ons laatste show was in Derby, in The Old Bell Hotel. De zaal zag er buiten uit als een gigantische oude pub. Toen we binnen stapten was onze eerste reactie: "Wowww!", want het podium was groot en de zaal deed denken aan een oude balzaal. Opgetogen gaven we een goede show weg, waarna de reis huiswaarts begon. Zonder tegenslagen, maar met een voldaan gevoel, moeheid, taartjes en zonnebrillen reden we Nederland binnen.