‘Are you happy now? Just one song, it’s hopeless.’ Met enige Ironie zegt Bob Geldof dit zaterdag in de Koornbeurs te Franeker nadat hij die ene tophit I Don’t Like Mondays heeft gespeeld. Het kleine en knusse theater is het enige dat sir Geldof in Nederland bespeelt. De twee andere geplande optredens zijn geannuleerd omdat er te weinig animo is. Misschien komt het omdat Bob met zijn Boomtown Rats inderdaad maar één echt bekend nummer heeft gehad. Dat hij daarnaast de megagrote Live Aid concerten heeft georganiseerd brengt kennelijk ook geen mensen meer op de been. Is het publiek vergeten dat Geldof een steengoede muzikant is?

Met zijn zevenkoppige band bestaande uit oude rotten in het vak trakteert mr. Live Aid Franeker met jeugdige frisheid op een geïnspireerde en swingende show. Naast Geldof valt vooral de violist op die ook fluit en mandoline speelt. Met zijn gezette ronde figuur en Onslow-achtige visnethemd kleurt hij de show (onbedoeld) met een komische noot. Ook de rest van de band is doorgewinterd en voorziet Geldof van een stevig fundament.

Vuile spelletjes
Het programma dat de titel draagt van Geldof’s nieuwe album How To Compose Popular Songs That Will Sell is een kleurrijke mix van lekkere nummers. Geldof speelt enkele Ierse traditionals gevolgd door nieuwe nummers, afgewisseld met oud materiaal van The Boomtown Rats. Waaronder het reggae-achtige Banana Republic. Dat nummer gaat over de troubles in Ierland waar corruptie en vuile politieke spelletjes hoogtij vierden in de jaren ’70 en ’80. ´All the words in the song are true´. Vooral in dit nummer bewijst de Ierse zanger dat hij nog altijd het schoffie uit een Engelse achterbuurt is. Hij heeft duidelijk plezier in het maken van muziek. Fonkeling in de ogen, haar uit de plooi. Over ouder worden zegt hij: `One of the few advantages of getting older is that things you said when you were a kid, turn out to be true´.

Na al die jaren schudt Geldof nog steeds met gemak zijn muzikale kwaliteiten uit de mouw. Of hij nu in een uitverkocht Wembley staat of voor vierhonderd man in Franeker, het gaat hem om de muziek. Met zijn ietwat hese, beetje droge en soms meeslepend melancholieke stemgeluid zet de Ierse zanger een frisse en geloofwaardige show neer. Het publiek hangt letterlijk aan zijn lippen. Zelfs tussen de nummers wanneer Geldof verhalen afsteekt over politiek, honger en oorlog. Ssst, de maestro spreekt.

Fiets
Vooral het verhaal over zijn reddingsactie eerder die dag in Franeker valt in de smaak. ‘Vanmiddag zat ik in het eetcafé naast het Planetarium en zag ik allemaal mensen op de fiets’, vertelt hij verwonderd. ‘Totdat de enige auto in Franeker voor mijn neus een oudere vrouw van haar tweewieler rijdt. Ze ligt op de grond en niemand die haar helpt’, vervolgt hij verbaasd. ‘Ik heb haar overeind geholpen en weer op de fiets gezet.’ Alsof hij die middag Afrika van de hongersdood heeft gered vertelt Geldof trots dat hij de mevrouw in kwestie uitgenodigd heeft voor zijn show. Een luid applaus valt beiden ten deel. ‘Franeker is cool, I am in show business, I say that everything is cool’.  

Met deze woorden komt na twee uren maar toch te snel een einde aan de Bob Geldof avond in Franeker. Al die mensen die geen kaartje gekocht hebben, zitten goed mis. Bob Geldof brengt popmuziek van wereldklasse waar menig modern repertoire niet aan kan tippen.

---
Wie: Bob Geldof en band
Waar: Theater de Koornbeurs, Franeker
Wanneer: zaterdag 15 oktober 2011
Opkomst: ongeveer 400 mensen