In 2000 besluiten oud bandleden John Steel en Dave Rowberry om The Animals weer tot leven te brengen. Samen met de nieuwe frontman Peter Barton en bluesgitarist John Willamson blijkt deze revival een gouden greep. Nadat Dave Rowberry in 2003 plotseling overlijdt, neemt toetsenist Micky Callagher zijn plaats in. Afgelopen donderdag staat de naar eigen zeggen ‘one of the busiest live bands touring the world today’ in Schaaf City Theater. Pakweg 60 mensen zijn aanwezig... Het belooft de avond van de klassiekers, de ambiance en de twist te worden.

Boom Boom, We’ve Gotta Get Out Of This Place en natuurlijk House Of The Rising Sun. Wie is niet opgegroeid met deze klassiekers? In de geschiedenis van de rock-’n-roll gaan The Animals de boeken is als onvervalste smaakmakers die hun strepen meer dan verdiend hebben. In een zaal met een capaciteit van 200 man, hebben slechts 60 liefhebbers de moeite genomen om dit mee te maken. Dat lijkt weinig. Maar met 60 fanatieke aanhangers blijkt al snel dat alle ruimte in de zaal nodig is om te dansen. Meteen vanaf de eerste gitaarrifs van Let Me Take You Home tot het opzwepende refrein van We’ve Gotta Get Out Of This Place zit de sfeer er dan ook goed in.

Hypnotiserende orgel solo's
Peter Barton lijkt de atmosfeer op zijn beurt goed aan te voelen. Met de nodige interactie laat hij zien dat de ervaring die in de band zit, hen alleen maar beter maakt. Het contrast is groot met John Steel, drummer en oprichter van de band. Met een gefocuste blik op oneindig levert hij strakke en gevarieerde beats. De grote virtuoos van de avond is Micky Callagher. Met zijn Hammond orgel hypnotiseert hij het publiek met zijn solo’s zoals een slangenbezweerder dat doet met zijn fluit. Tijdens het psychedelische I Put A Spell On You bezorgt een eindeloze improvisatie de aanwezigen een ware Organ extase.

The Animals & Friends spelen niet alleen eigen materiaal. Zo leveren ze een eigen versie af van Ray Charles’ Hallelujah I Love Her So. Het beste uit de verf komt Green Unions van Booker T and The MG’s. Hier komen de gitaarsolo’s van John Willamson en de organ hooks van Micky Callagher 't beste tot hun recht. Na een daverend applaus klinkt de gitaarmelodie van Baby Please Don’t Let Me Be Misunderstood waarop bijna alle 60 aanwezigen het refrein uit volle borst meezingen. Enige kritische puntje van de avond is de mastering. Af en toe zie je Peter Barton hard zingen zonder hem te horen. Het dieptepunt is tijdens het laatste nummer Boom Boom waarin de laatste Hammond solo’s van Micky Callagher volledig zijn weggefilterd.

Kunstje niet verleerd
De avond mondt uit in een toegift waarnaar de meeste aanwezigen hebben uitgekeken. Want wat is een avondje Animals zonder The House Of The Rising Sun? Al met al hebben de heren vanavond laten zien het kunstje bij lange na niet verleerd te zijn. De ervaring die in de groep zit heeft hen klaarblijkelijk alleen maar sterker gemaakt. Vanuit het publiek klinkt het op het einde dan ook: ‘Respect for having you play here mate!’

----

Wie: The Animals & Friends
Waar: Schaaf City Theater, Leeuwarden
Wanneer: 3 november 2011
Opkomst: 60 fanatieke aanhangers