Het Spotify lijstje van... Yorn Overwijk!

Wie luistert wat en waarom luistert die dat?

Yorn Overwijk ,

Spotify is het legale antwoord op Napster, Kazaa en Torrents. Zelfs de bazen van de BUMA hoeven niet meer te downloaden. Wij, en anderen met ons, maken graag gebruik van Spotify. 3VOOR12/Friesland brengt jou lijstjes van mensen die met twee benen in de Friese popscene staan. Klikt u maar!

Wie luistert wat en waarom luistert die dat?

Spotify is het legale antwoord op Napster, Kazaa en Torrents. Zelfs de bazen van de BUMA hoeven niet meer te downloaden. Wij, en anderen met ons, maken graag gebruik van Spotify. 3VOOR12/Friesland brengt jou lijstjes van mensen die met twee benen in de Friese popscene staan. Klikt u maar!

Gitaar bij The Heatmachine, contrabas bij Billy Benton & The Birddogs en synthesizer bij Year of the Diamond Dogs. Daar heb je hem, een getalenteerde muzikant uit de kleinste haven van Europa, Laaxum. Yorn Overwijk, beste zanger van Friesland in 2009 en een jaar later genomineerd voor zijn aanvulling als individu voor de Friese popcultuur. Overwijk is een bezig baaske. Aankomende vrijdag mogen we hem zien shinen met zijn vrienden van Year of the Diamond Dogs. Tot die tijd kunnen we naar zijn Spotify lijst luisteren.

The Kills –Cat Claw
Ik ken dit bandje vrij kort maar werd opslag verliefd toen ik het de eerste keer hoorde. Super minimalistisch. 2 mensen, een gitaartje en een drum computer. Ze breken de muziek af tot de dingen die ik uiteindelijk essentieel vind voor muziek: Beat en intentie. Heerlijk rauw. Heerlijk staccato. Een van de beste bandjes die ik ken die nu nog spelen.

Morphine - Buena
Dit is een van de meest intrigerende bands die ik ken. De stijl wordt ‘low rock’ genoemd. Zie het als een soort rock aan de antidepressiva. Geen dieptepunten in de muziek, maar ook geen grote dynamische uitspattingen. En dit creëert raar genoeg een heerlijk soort spanning.
En daarbij het feit dat de zanger Mark Sandman een pure poëet is.

Misfits – Halloween
Het allereerste optreden wat ik ooit bezocht was van de Misfits in het Bolwerk in Sneek. Marky Ramone drumde bij dit optreden. Ik ben best wel trots dat ik dit kan zeggen. Het nummer ‘Halloween’, een van de minder bekende nummers dat nog geen 2 minuten duurt,  is het nummer wat me altijd is bij gebleven. Wát een avond was dat.

Pope of Dope – Partyharders vs The Subs
Mijn ultieme party deun.
Lomp en lekker. Meer uitleg zou overbodig zijn.

Herman Brood – Hit
Herman Brood is voor mij een van de meest invloedrijke artiesten. Dankzij de vleeswording van de Nederlandse rock ’n roll heb ik de stap genomen om te beginnen met The Heatmachine destijds.
Ik kan me herinneren dat ik het nummer Hit op een cassette had en soms uren zat te zoeken om waar op het tapeje het liedje stond om die heerlijke saxofoon-lick te horen.

Lee Rocker – Gone
Lee Rocker is mijn contrabas-held. Zijn solo werk is een primaire inspiratiebron voor mij voor Billy Benton & the Birddogs. De sound, maar ook de controle die hij over zijn instrument heeft.
Maar natuurlijk ook de mate van coolheid waarmee hij zijn muziek presenteert. Je kiest een contrabas tenslotte niet zozeer als instrument voor het praktische aspect.

The Black Keys – Unknown Brother
Dit nummer komt van het album Brothers. Dat is de beste cd die ik in mijn bezit heb. Lekkere songs die bluesy en ongewassen zijn. Je hoeft niet altijd de meest vernieuwende band te zijn om vet over te komen. En dat bewijzen The Black Keys.

dEUS – Roses
Dit is gewoon een heerlijk nummer. Het duurt meer dan 5 minuten, wat verschrikkelijk lang is voor een popsong. Maar er zit een bepaald soort spanning in wat het het hele nummer lang interessant houdt. Geweldige band. Spannend, mysterieus en ietwat vervreemdend.

De Staat – Sweatshop
Bij het eerste album was ik al verkocht, maar op het tweede album staat het lekkere hitje Sweatshop. Lekker hoekig en ritmisch maar tegelijk heel mee zingerig. De Staat is nog zo’n bandje waar ik me heel erg door heb laten beïnvloeden.

Them Crooked Vultures – Reptiles
De grootste inspiratie voor mijn nieuwe band The Year of the Diamond Dogs. Hoewel ik de meeste ‘superbands’, waarvan de leden hun credit al verdiend hebben in voorgaande bands, over het algemeen niet bijzonder indrukwekkend vind, vind ik TCV te gek. Het is wel muziek waar je wat in moet komen. Een paar keer luisteren, maar zodra je het gewend bent is het iets wat je niet meer los laat.