Vervolg op London is calling BlackboxRed (1)
Een Engels ontbijtje in de zon op een terrasje langs Chalk Farm Road in Camden, wie kan dat eind februari zeggen? Nou ja, wij dus! Het is vrijdag 25 Februari en vandaag zijn we vrij om Londen een beetje te verkennen. The Camden Market staat op het programma! Eerst maar eens het hotel vinden waar we de rest van het weekend zullen verblijven. Het blijkt nog een beste klim de heuvel op, maar wanneer we het vier (of vijf..?) sterren hotel binnen lopen, worden we direct verwelkomt met flesjes water. Echter, neemt het twee uur van onze ik-wil-de-toerist-uithangen-tijd af, omdat er iets mis gegaan is met het inchecken. We zijn het zat, laten onze spullen beveiligd opslaan in het hotel en vertrekken naar Camden Market. En wat is dat groot en gaaf! Bandshirts, kettingen, armbandjes, Banksy schilderijen, vintage kleren, vintage schoenen en heel erg veel eten. Dit is precies het Londense gevoel dat we zochten. Na een partij shirts te hebben ingeslagen vertrekken we weer naar het hotel, waar het nu wel lukt om de luxieuze kamers tot onze beschikking te krijgen!
‘s Avonds spreken we af met Howard Monk. Howard heeft zijn eigen boeking- en promotiebedrijf voor bands, gevestigd in Londen. Hij heeft ons dan ook geholpen aan het optreden van gisteren.
Howard heeft een geweldig mooie snor, iconisch bijna. Voor ons toerblog willen we hem dan ook graag laten zeggen ‘Mijn snor kriebelt’. Onmiddellijk denkt hij dat we hem in de maling nemen en er iets mis is met zijn snor. Nee Howard, niks mis mee. Het is gewoon voor de kijkers thuis.
Buikjes rond, tijd voor een feestje! We pakken de Underground naar Notting Hill waar Elliot Sumner (I Blame Coco en dochter van Sting(!)) en Age-Emily hun roemruchte NOIR feestje houden in the Arts Club. Zonder Stefan z’n ID kaart, maar met een ‘ah toe’- blik komen we binnen en belanden we in een donkere ondergrondse kelder waar de drankjes rijkelijk over de bar vloeien en de hipste Londense jeugd (niet ouder dan 25) lekker zit te chillen in de grote bruine stoelen. Een blije dansende hipster draait de hits aan elkaar, Coco pendelt tussen de dj-booth en de buitendeur om te roken en langzaamaan begint het danspodium zich te vullen met uitbundige moves. Een hoogtepuntje wordt toch wel bereikt wanneer de hele dansvloer meezingt met Jay Z/Alicia Keys’ Now we’re in New Yoohooork. Toch vreemd dat iedereen daar uitzinnig van wordt wanneer we in hartje Londen staan te feesten. Toch, dit is hoe het hoort te zijn; optreden, de stad bekijken, de hipste feestjes bezoeken en dan terugkeren naar een hotel. We zijn meer dan tevreden vandaag.
“And she said; balls to you daddy I ain’t never coming back” (- The Clash)
Good morning (after)! Een heel erg klein beetje moeite met wakker worden hebben we wel, maar we zijn ook erg blij want vandaag is Un-Convention Factory! Dat betekent een dag vol interessante panels, interessante mensen ontmoeten én ,ons hoogtepunt, een track van The Clash opnemen met producer Jagz Kooner (Manic street Preachers, Garbage, dEUS e.d).
In 1 dag wordt het album London Calling van The Clash gereproduceerd en zullen verschillende artiesten hun eigen versie van een van de nummers vertolken. Wij hebben gekozen voor Brand New Caddillac.
Nadat we heel erg lang hebben gewacht (er werd constant geschoven in het opnameschema) is het om half vijf dan eindelijk tijd om de studio in te stappen. Cymbals op het drumstel, gitaar inpluggen en gaan maar. Het is een one-taker, de opname jongen is gelukkig en wij zijn tevreden. Nog even een klein stukje brullende gitaar eronder spelen en de vocalen opnemen en It’s A Wrap! We ontmoeten Jagz Kooner even kort en leggen hem uit wat de bedoeling van ons instrumentarium is: “Well it’s drums, guitar and vocals. The guitar needs to be low and loud and the bass drum needs a nice dark punch, that’s it really”. “Ah I like that, I think I will manage with it”. Natuurlijk vertrouwen we zo’n beroemde producer dat hij er iets moois mee gaat maken!
Later die avond op de afterparty, waar we een erg tof optreden van Charli XCX bijwonen, komt Jagz nogmaals naar me toe.
“You are in BlackboxRed, right?”
“Yes, I am”
“I just wanted to say, you sounded fucking awesome. I think your version of the song is fucking amazing and brand new Cadillac is my favorite! Can I have your Twitter?”.
Zeer tevreden zakken we met een kopje Engelse thee en een James Bond film neer op het hotel bed.