Hoe graag mogen wij Nederlanders moppen tappen over onze zuiderburen? En hoe graag mogen wij kaaskoppen hun accent nadoen? En hoe graag luisteren wij naar de muziek die ten zuiden van de grens komt? In Podium Asteriks was dat antwoord te vinden op de laatste avond van Vlaanderen Roept! Het was aan Mintzkov om dit Vlaamse avontuur in de Friese hoofdstad een eind te geven.

Vijf vrijdagen op een rij was het podium van de Blokhuispoort Belgisch grondgebied. Podium Asteriks heeft van Vlaanderen Roept! een waar succes weten te maken en weet elke vrijdag weer te verrassen. Waar eerder deze maand Broken Glass Heroes, Fixkes, Willow en Wallace VanBorn speelden zijn het de gasten van Mintzkov die als laatste een bezoek wagen aan Friesland. Het geplande voorprogramma dat ook uit België zou komen, heeft verstek laten gaan. Hierdoor kwam een plekje vrij dat ingevuld is door ons eigen Monstertux. En op het eerste oog lijkt dat een prima combinatie.

Hoewel Monstertux nu niet één van Friesland meest productieve bands is, is het wel een van de betere. Hun laatste kindje, Alison, werd met open armen ontvangen, maar is nu al twee jaar wachtend op een nieuw broertje of zusje. Hoewel de zang niet altijd even sterk is, en het publiek een groot gat slaat voor het podium, staat Monstertux sterk op het podium. Het begin verloopt rustig, maar daarna wordt de opbouw naar de climax ingestart met There Ain’t No Remote Control For This. Het nummer dat een wat bossa-nova-achtig ritme heeft op de achtergrond, vloeit over naar een lekkere groove die naar rock stinkt. Het is ook geen wonder dat ze dit nummer opdragen aan Egypte; het staat als een huis. Mintzkov slaapt vanavond graag in hun eigen bed en daarom leveren de Monstertux een nummertje in op hun set.

Als Mintzkov dan zelf op het podium staat is de eerste indruk dan ook dat ze wat ingedut zijn. Weinig beweging en actie. Zanger Bosschaerts vraagt aan de geluidsman nog wat knoppen bij te stellen en prompt zwijmelen op de eerste rij de vrouwen alweer weg bij dat Vlaamse accent. De zaal is inmiddels uitverkocht en het geluid van Mintzkov zoemt door de zaal. De magie van onze Vlaamse gastheer is betoverend. Er dansen wat mensen voor bij het podium en ook de band is wat beweeglijker. Het nummer Roadbuilding, dat het wegslijten van de tijd beschrijft, past goed in de atmosfeer van de ex-gevangenis.

Met Opening Fire probeert Bosschaerts het publiek actiever te krijgen door ze mee te laten zingen. Het gaat niet van een leien dakje. maar uiteindelijk zwelt het geluid vanuit de zaal langzaam aan. Duidelijk zijn we niet zo goed gebekt als Bosschaerts zelf. Ook bassiste Lorquet, wiens stemgeluid erg doet denken aan het andere Belgische succes: K’s Choice, valt niet te overtreffen. De temperatuur stijgt in de zaal en ook Mintzkov heeft vlam gevat. Roekeloze gitaarriffs en de band leeft de muziek. Het begrip laatste nummer is dan ook moeilijk in het Vlaams. Met onder andere een cover van Kelis met Acapella en het eigen werk I Return A Smile mag Mintzkov tevreden terug naar België afreizen. Vlaanderen Roept niet meer, maar ze zullen vast niet lang stil blijven.


Wie: Mintzkov + Monstertux
Waar: PodiumAsteriks Leeuwarden
Wanneer: 11 februari 2010   
Opkomst: Uitverkocht