De organisatie van Fries Straatfestival wist voor de vrijdag Friska Viljor te boeken en dat heeft vruchten afgeworpen. Het festival was nog maar net begonnen of het eerste hoogtepuntje was al daar. Voor de zaterdag werd de scepter aan een andere lichting internationale, nationale en ook regionale gegeven. Wilbert Elting doet namens 3VOOR12 Friesland verslag van zijn keuze.
De Basis, Klokplein, 12:30
De Basis mocht het Friesland Pop Talent Stage op het Klokplein openen. Zo vroeg op de dag is altijd moeilijk voor een band en ook De Basis had moeite het publiek mee te krijgen. “Er moet nog wat meer bier in!” riep rapper Ico Balt op een gegeven moment dan ook uit toen het publiek nogal lauw reageerde op de interactie. Desondanks kwam De Basis heel professioneel over. De teksten van Balt zijn heel erg geëngageerd en blijven interessant om naar te luisteren. Dit alles werd begeleid door een band waarin vooral de gitarist opviel doordat hij met zijn voorkeur
voor lange halen continu een dreigend gevoel in de nummers weet te brengen.
058, Klokplein, 13:00
Tegenover het Friesland Pop Talent Stage was op het Klokplein nog een podium opgebouwd waar de programmering in handen van Muziekcafė Mukkes was. De band die daar mocht aftrappen, na tien minuten aan technische problemen, was het Leeuwarder 058. De bassist droeg een t-shirt van Cambuur Leeuwarden en droeg daarbij het perfecte imago uit voor de muziek die ze maken. Met hun overdreven Cockney-accent maakten ze er geen geheim voor dat ze de mosterd halen bij de Oi-punk uit Engeland. Ook 058 kampte met een gebrek aan bierconsumptie. Bij de luidsprekers ontstond desondanks toch een stapeltje lege blikjes. Uiteindelijk was er dan ook een heel klein pitje.
De Hûnekop, Klokplein, 13:30
Als Johnny Cash een Fries was dan had hij zichzelf De Hûnekop genoemd. De band heeft in korte tijd met haar arbeidersmuziek een aardige schare fans opgebouwd. Het plein stond vol met een uiterst gevarieerd publiek. Jonge jongens tot oude vrouwen die allemaal voor De Hûnekop gekomen waren. Vol overtuiging werden de nummers meegezongen. Vooral Ien Twa Trije bleek een echte crowdpleaser. De Hûnekop heeft zichtbaar plezier in het spelen en lijkt in de lacune, die Strawelte heeft achtergelaten, gesprongen te zijn door te zingen over het ruige leven van gewone mensen in de Wâlden. De Hûnekop had wel flink wat pech: met het geluid op de monitoren wilde het niet vlotten en halverwege brak ook nog eens de band van zijn gitaar af.
Glazing Agents, Klokplein, 14:00
Tot nog toe was het allemaal aardig te pruimen geweest op het Klokplein maar Glazing Agents kon niet mee komen met de andere bands. Met ronkende woorden werden ze aangekondigd, dit zou satirische funkpoprock worden! In werkelijkheid was het een slap Electric Six aftreksel dat zich door het dragen van een dun sjaaltje de surf status aan wilde meten. De teksten gingen over seks en alcohol, maar of dat werkelijk zo was is niet echt duidelijk. Zee waren totaal onverstaanbaar en de muziek was al niet veel beter. Een eentonige brij van gitaar werd uitgestort over het publiek. Dat was op haar niet echt onder de indruk. Niet meer dan een lauw applausje van een handjevol mensen vooraan was wat ze kregen. Een cover van Paul Kronenburg op het einde kon daar al niets meer aan veranderen.
Barry Nice and the Nice Guys, Klokplein, 14:30
Barry Nice and the Nice Guys maakten de afgelopen tijd furore met hun vuige rock’n roll en trokken daarmee veel publiek naar het Klokplein. De bandleden stonden lekker nonchalant op het podium met hun wayfarer-zonnebrillen op en leren jasjes aan. Zanger Barry Nice weet een prachtig rauw stemgeluid voort te brengen dat een beetje doet denken aan Millionaire’s Tim van Hamel. Het gitaarspel van gitarist Ferry Nice mocht er ook wezen. Misschien kwam het door het bier dat vanaf half één geconsumeerd was, of het zonnetje dat er bijkwam maar het publiek was duidelijk losser. Er werd meegezongen en de voeten begonnen te bewegen. Barry Nice and the Nice Guys barsten van de energie en hebben daarbij een flinke dosis talent. Deze jongens krijgen hopelijk snel grotere podia dan het kleine Friesland Pop Talent Stage vol.
Fixkes, Hofplein, 20:30
De Vlaamse band Fixkes begon in de regen op het Hofplein. De zes mannen maken muziek die lijkt op Jack Johnson maar dan met een flinke scheut hiphop in plat Vlaams. Net zoals hun Vlaamse collega Flip Kowlier doet. Herhaaldelijk verontschuldigden ze zich dan ook voor de onverstaanbaarheid van hun teksten. Dat viel eigenlijk wel mee, het Vlaams van Fixkes lijkt veel op dat van Samson en Gert. Halverwege zakte het geheel wat in, er werden meer muzikale intermezzo’s ingebouwd en de funky muziek van het begin werd ingeruild voor langzamere gitaren. Gelukkig kwam de funk en ska de laatste nummers weer terug en werd de aandacht van het publiek teruggepakt. Als ze het langzame deel van de set geschrapt hadden was het beter geweest. Dan hadden ze ook nog een aantal veel aanstekelijkere nummers kunnen spelen zoals Superheld en Plakijzer. Ongetwijfeld zou err dan nog meer gedanst worden dan nu gebeurde.