Na een periode van stilte, volgend op de eerste plaat The Long Way Back (2007) is 2010 een bewogen jaar voor de Amsterdamse band Moss geworden. Na het oppikken door 3FM van het hypnotiserende I Apologise (Dear Simon) van het album Never Be Scared/Don't Be A Hero, kwam de vijfkoppige formatie landelijk in de belangstelling te staan. Niet vreemd; Never Be Scared/Don't Be A Hero is een ijzersterke plaat met sferische, zeer toegankelijke nummers zonder dat de muzikale experimenten worden geschuwd.
 
Het koude en opvallend gevarieerde publiek in Sneek blijkt maar moeilijk te kunnen worden opgewarmd door liedjesschrijver Djurre de Haan. Onder de naam Akward I speelt hij, zichzelf begeleidend op gitaar, een wat ongeconcentreerde set die een aantal keer wordt onderbroken door technische mankementen. Toch weet Akward I, met zijn originele gitaarliedjes en bijzondere stemcapaciteiten, indruk te maken. Dat Akward I niet alleen een prima songwriter is maar ook een degelijke bandsound kan neerzetten, blijkt als de set wordt gered door hulp van de bandleden van Moss, die Akward I voorzien van een podiumvullende rockbezetting.
 
Moss heeft afgelopen maanden veel podiumervaring opgedaan. Dit blijkt al tijdens de (tweede) opkomst van de band. Na een omkleedpartij beklimmen de mannen begeleidt door een sferisch intro met sterk psychedelische lichteffecten en soundscapes, zelfverzekerd het podium. Op indrukwekkende wijze passeren, zonder al te veel mondelinge toelichting, vrijwel alle nummers van de succesplaat Never Be Scared/Don't Be A Hero de revue. Zanger Marien Dorleijn sneeuwt hierbij in het volle geluid van de band, die in tegenstelling tot veel andere bands op één lijn voorop het podium staat, af en toe wat onder. Echt hinderlijk blijkt dit uiteindelijk niet, omdat vooral de veelzijdige instrumentale gelaagdheid van gitaren, zweverige synth-lijnen, fraai meerstemmig samenzang en de diepgravende beats van drummer Finn Kruyning bepalend zijn voor het zo bijzondere, onderscheidende en herkenbare geluid van de band. 
 
Diverse nummers worden tijdens het optreden uitgebouwd tot licht-psychedelische muzikale ontdekkingstochten, waarbij drums, bas, synths en gitaar-rifs worden aangevuld met extra percussie. Eén keer leidt dit tot de stranding van een nummer in een muzikaal moeras. Alle andere keren kan de band de spanning vasthouden, mede door ondersteuning van sterk minimalistische en caleidoscopische lichteffecten en beeldprojecties. De band speelt ook een aantal nieuwe nummers, waarin de huidige muzikale sound wordt doorgetrokken. Aan het eerste album The Long Way Back wordt vrijwel geen aandacht geschonken. Dat is jammer, want de wat meer Beatlesque nummers van deze ook hooggewaardeerde plaat doen zeker niet onder voor de nummers van het recente succesalbum en zouden daarmee kunnen bijdragen aan een wat gevarieerder en langer optreden. Niettemin, de toekomst voor Moss klinkt veelbelovend.
 

Wie: Moss en Akward I
Waar: Het Bolwerk, Sneek
Wanneer: 3 december 2010
Opkomst:  200+