Voor zaterdag 24 april stond niemand minder dan Jennifer Batten op het affiche. Misschien zal niet bij iedereen meteen een belletje gaan rinkelen, toch is dit wel een artiest van wereldniveau. Jennifer was in haar hoogtijdagen de vaste gitariste van Michael Jackson. Dan kom je toch wel van goeden huize, als je zo iets dergelijks op je curriculum hebt staan. Het publiek werd voor haar opgewarmd door Two Faces, een akoestisch duo.
In een redelijke gevuld Zalen Schaaf werd er afgetrapt door Two Faces. Dit is een project van Eddie Mulder en Jos Harteveld. Waar Eddie het wat meer moeilijke en solo gebeuren voor zich neemt, laat Jos zijn talenten zien in de rhythm- en zangsectie. Toen de heren uiteenzetten, leek het maar wat een simpel en star gebeuren. Totdat Jos begon te zingen; kenmerkend voor zijn zang was veel power en goed klankzuiver. Combineer dit met strakke solo’s en je hebt Two Faces. Voor de muziekpurist toch iets waarvoor je je oren even spitst. Nummers als: Desperado van The Eagles, Wish you were here van Pink Floyd en Free Falling van Tom Petty werden vlekkeloos gespeeld. Zeer goede opwarmer voor Jennifer Batten.
Nu was het de beurt aan Jennifer. Voor zij op het podium verscheen, werd er een filmpje afgespeeld op het immense scherm achter het podium. Aanvankelijk leken het bij elkaar geraapte stukjes waar geen lijn in viel te ontdekken. Het werd gaandeweg het optreden duidelijk dat het intro eigenlijk een soort collage was van de beelden die bij de aparte nummers hoorden. Toen kwam Jennifer op. Ze verwelkomde het publiek kort en vertelde dat zij hier haar Sonic Cinema wilde laten zien. Een film over onderwerpen die haar leven kenmerken. Zij speelde live de achtergrondmuziek bij de film, dit alles in een snelle rock/metal setting.
Onderwerp voor het eerste nummer was Azië. De typisch Chinese vijf-klanken kwamen veelvuldig voor in het intro. Op de achtergrond draaide een filmpje met het nu dynamische leven in Azië waar Jennifer de afgelopen jaren zo van had genoten. Zij stond zonder band op het podium en had alleen haar laptop mee als hulp. Daarmee maakte ze haar eigen begeleiding die eigenlijk alleen bestond uit zachte drums en diepe, harde bas. De onderwerpen wisselden elkaar wat af totdat ze bij de Michael Jackson medley kwam. Zij liet een medley horen van de nummers die zij altijd het liefst speelde met de voormalige King of Pop. Hoogtepunt hier was de tot de puntjes verzorgde solo van Beat It.
Vervolgens vertelde zij dat zij ongeveer een halfjaar geleden de eer had gehad om met Les Paul op één podium te staan. Voor wie de beste man niet kennen: hij vond de elektrische gitaar uit en werd door de grootsten in de muziekwereld met het hoogste respect behandeld. Zij vertelde dat zij vroeger versteld stond van de snelheid die Les had, en nu hij dood was wilde zij graag een ode aan hem brengen. Het nummer begon jazzy, zoals Les altijd speelde tot zijn 93ste, maar liep uit op een supersnelle versie van Flight of the Bumblebee. Een verschrikkelijk goede performance.
Het werd al snel duidelijk dat Jennifer haar balletje wel goed aan het rollen had in de muziekwereld. Zij heeft op het podium gestaan met oa: Slash, Billy Gibbons, Steve Lukather etc. etc. Stuk voor stuk allemaal legendes in de rock-scene. En mevrouw zelf doet er echt niet voor onder.
Wie: Jennifer Batten + Two Faces
Waar: Zalen Schaaf, Leeuwarden
Wanneer: 24 april 2010
Opkomst: redelijk