Red Snapper lijkt bij voorbaat een goede afsluiter voor ITGWO: dansbaar, energiek en enorme live reputatie. Meestal speelt Red Snapper met een aantal gastartiesten, het laatste jaar nemen ze slechts één saxofonist mee. Of ze daar hun hele reputatie mee kunnen waar maken is de vraag.
CONCERT
Red Snapper, Into the Great Wide Open: sportveld, zondag 6 september
MUZIEK
Pioneers van de fusie tussen akoestische instrumenten en elektronische geluiden. Zo beschreef een Britse journalist de eveneens Britse band Red Snapper ooit. Het programmaboekje gaat door: ‘vernuftige pop-jazz-dub-breakbeat zet traditionale jazz in een hedendaagse context.’ De oudere jongeren onder de festivalgangers –dat zijn er veel, heel veel- zullen Red Snapper ongetwijfeld kennen van de meerdere Lowlands en Crossing Border gigs of de vele tours door Nederlandse clubs. ‘Het klinkt meer jazzy dan toen,’ zegt een jongeman. ‘Toen, op Lowlands, waren er meer gastartiesten.’ Nu is er slechts één sax aan het trio toegevoegd en blijft alles instrumentaal.
Met veel zoete singer-songwriters en dromerige IJslanders en Scandinaviërs valt Red Snapper een beetje uit de line-up, maar niks liever dan deze Britten als afsluiter. Nog een IJslander had menigeen in slaap doen vallen, de Britten klappen er meteen hard in. Een gitaar, een saxofoon, een contrabas, een drumstel, een Macbook en vier fanatieke Britten. Red Snapper speelt in het begin vooral oude platen, zoals The Sleepless uit 1998. Na een halfuurtje wordt saxofonist Tom Challenger belangrijker in het muzikale geheel en wordt er vooral dansbare jazz ten gehore gebracht.
PLUS
Eindelijk even heerlijk dansen. Zeker met de sax van Tom Challenger weet de band de stijve menigte in een dansende massa te veranderen. Geen slecht woord over alle noordelijke bands, maar daar viel moeilijk op te dansen. Op Red Snapper valt dat wel. Een jongere festivalganger kan zich niet voorstellen dat deze trip-hop slechts met vier instrumenten wordt gemaakt. Zonder computer. De Macbook van gitarist David Ayers gebruikt hij slechts om wat effecten aan zijn slagen toe te voegen. Red Snapper laat Vlieland dansen en maakt hun live reputatie gedeeltelijk waar.
MIN
Enkele gastartiesten extra hadden Red Snapper misschien net dat ene beetje extra kunnen brengen. Een zangeres die het publiek even een beetje meer opzweept bijvoorbeeld. Een extra blazer die voor wat meer melodie zorgt. Het eerste halfuur is toch wel veel van hetzelfde. Ook de interactie ontbrak vandaag. Het publiek wilde graag, zo bleek bij de enkele keer dat contrabassist Ali Friend zijn hand opstak en het hele publiek gek maakte.
CONCLUSIE
Red Snapper bewijst dat het live nog steeds knalt. Toch zou wat interactie met het enthousiaste publiek niet mis zijn. Wellicht dat dit wel het geval is wanneer het trio met meer gastartiesten wordt bijgestaan dan alleen een sax. Het publiek heeft lekker kunnen dansen en kan dat volgend jaar weer, want door het grote succes van het festival kan de presentator ‘tot volgend jaar!’ roepen.
CIJFER
7,5