Emiliana Torrini vol overgave

IJslandse kan nog wel wat peper gebruiken

Tekst: Cilla Geurtsen Foto's: Minze Dijkstra ,

“Ik ben gewoon een beetje verliefd op Emiliana,” verzucht een mannelijke bezoeker van Into The Great Wide Open. En hij zal vast niet de enige geweest zijn, want Torrini, gehuld in een soort klederdracht jurkje, heeft een parmantige en ook elfjesachtige uitstraling.

IJslandse kan nog wel wat peper gebruiken

“Ik ben gewoon een beetje verliefd op Emiliana,” verzucht een mannelijke bezoeker van Into The Great Wide Open. En hij zal vast niet de enige geweest zijn, want Torrini, gehuld in een soort klederdracht jurkje, heeft een parmantige en ook elfjesachtige uitstraling.

CONCERT
Emiliana Torrini, Into The Great Wide Open, zaterdag 5 september

MUZIEK
Muzikaal gezien klopt het natuurlijk allemaal wel bij Torrini. Ze staat immers niet voor niets als een van de hoofdacts van Into The Great Wide Open geprogrammeerd. De IJslandse maakt muziek die in de verte, mede door haar ietwat typische uitspraak van het Engels, onvermijdelijk aan Björk doet denken. Maar dan wel veel minder absurdistisch en vernieuwend. Wel vaak even kinderlijk en op het naïeve af gezongen. Ook hoor je in de verte wat terug van de jonge Alanis Morrisette of de nu zo populaire Lily Allen.

Maar wereldschokkend is het allemaal niet. Het eerste half uur kabbelen de ballads kalmpjes voorbij. Torrini bedankt de organisatie meerdere malen dat ze mag komen en bemoedert het publiek wat: “Are you warm? And happy?” Pas halverwege komt er wat pit in het optreden. De muzikanten, die volledig in dienst staan van Torrini, spelen eindelijk wat solo’s en natuurlijk komt ten slotte ook die opzwepende voorjaarshit “Jungle Drum” voorbij.

PLUS
Emiliana Torrini is een innemende verschijning op het podium. Ook een driedubbele inzet kan haar niet ontzegd worden. Een groot deel van de show staat Torrini met haar ogen dicht en gebalde vuisten heel zuiver te zingen. Torrini gaat echt zeldzaam intens in haar muziek op. Het invallen van de avond en de mooie lichtshow ondersteunen dit schattige plaatje nog eens.

MIN
Het ietwat eentonige karakter van het begin van de set zorgt ervoor dat het kippenvelmoment behoorlijk lang uitblijft. De manier waarop de zangeres zelf haar muziek beleeft, komt niet op dezelfde manier binnen bij een groot deel van het publiek. Torrini zou om dat toch te bereiken meer peper aan haar performance moeten toevoegen.

CONCLUSIE
Zoveel braafheid vraagt om wat opstandigheid. Alleen maar schattig is namelijk alleen maar schattig. Want brave en schattige meisjes komen dan wel met heel veel zaken weg, waarschijnlijk zijn niet zulke brave meisjes veel langer boeiend.

CIJFER
7