Een bijzondere man in een bijzondere setting: Nick Oliveri

Ruige rockers zonder versterking

Tekst: Wymer Praamstra. Foto's: Frieda Vuur ,

Wildebras Nick Oliveri, die eerder furore maakte bij legio internationaal beroemde bands, is bezig met een akoestische toer ter promotie van zijn nieuwe album. Hij deed ook Het Bolwerk in Sneek aan. Rooster Rampage, ook akoestisch, stond in het voorprogramma.

Ruige rockers zonder versterking

Rooster Rampage is net als de hoofdact van vanavond gewend om op vol volume te spelen. Schreeuwen over gitaar en drums uit. Vanavond is het compleet anders, ontspannen op een kruk zittend spelen ze uitgeklede versies van hun liedjes. De zelfverklaarde ‘mudrock’ is niet echt terug te horen zonder de originele instrumentale begeleiding maar de liedjes zijn goed genoeg om ook op deze manier te vermaken. Het deels aan tafeltjes zittende publiek kan het goed waarderen.

Nick Oliveri is een man met een lang en succesvol verleden. Hij begon in ’87 met zijn maten Josh Homme, John Garcia, Brant Bjork en Chris Cockrell als Kyuss een bandje, niet wetend hoe succesvol en legendarisch ze zouden worden. Na het verlaten van Kyuss kwam Oliveri in punkband The Dwarves terecht. In 1998 werd hij herenigd met zijn oude bandmaat Josh Homme in Queens of the Stone Age, een band die inmiddels geen introductie meer nodig heeft. Na meerdere conflicten met Homme werd Oliveri uit de band gegooid. Zijn in 1998 opgerichte eigen band heet Mondo Generator is redelijk succesvol te noemen.

De akoestische toer door Europa is ter promotie van zijn solo album Death Acoustic. Hierop staan covers van de bands waar Oliveri in speelde of erg bewonderd. Naast QOTSA en The Dwarves staan er bijvoorbeeld ook covers van The Misfits en The Ramones op. Maar dat Oliveri akoestisch lang niet zo indrukwekkend is als met een band achter hem wordt wel enigszins duidelijk. Een begenadigd bassist en songwriter is hij zeker, maar de gitaar hanteert hij als een houthakker (hij breekt niet toevallig meerdere malen een snaar) en zijn stem is wel erg ongepolijst nu het zo duidelijk hoorbaar is.

Wat Oliveri deze avond redt is het fantastische songmateriaal. Openend met een Kyuss nummer gaat het gedurend een klein anderhalf uur langs QOTSA, Mondo Generator en The Dwarves naar GG Allin en Johnny Cash. Green Machine is op deze manier ook erg indrukwekkend en Oliveri’s vocalen in Quick and to the Pointless brengen het oergevoel in je naar boven. Grapjes maakt hij ook geregeld en samen met zijn vriendin, die ook enkele nummers meezingt, lijkt hij het uitstekend naar zijn zin te hebben, al dan niet flink onder invloed van het een of ander. Met band is Oliveri indrukwekkender, maar ook alleen kan hij zich prima redden.

Wie: Nick Oliveri, Rooster Rampage
Waar: Het Bolwerk, Sneek.
Opkomst: Redelijk volle kleine zaal