“Misschien moet de standaard er eerst in, of nee, wacht, eerst de versterker,  dan de standaard en dan de gitaar.” (…) “Oh! Vergeten, de akoestische gitaar nog! Maar dat ding is zo groot, dat past nooit, misschien moet er iets uit” (…) “Ah, sh*t, ja, nu zit echt alles erin… wacht, nu wijzelf nog”.En zo begonnen wij, met volgeladen auto, aan ons eerste internationale, muzikale avontuur. Dag Leeuwarden, Gutentag Deutschland!

De eerste dag begon goed, het regende, maar dat mocht de pret niet drukken. Voor de sfeerverhoging had ik van te voren het dashboard kastje volgepropt met cd’s, die verschillende fases van ons leven representeerden. Na wat gerommel in het kastje en de overweging om voor hip of voor jeugdsentiment te gaan(ik koos het laatste) drukte ik de cd van, jawel, Avril Lavigne in de cd-speler. “He was a boy, she was girl, can I make it any more obvious”  Lekker, we waren meteen losgezongen voor vanavond. Daarna was het tijd voor het wat serieuzere werk en schakelden we over naar andere helden uit mijn cd-collectie waaronder Placebo en No doubt.

Gestuntel, geklauter, gerommel… BlackboxRed verlaat de auto voor een stop op een of andere parkeerplaats in Buxtehude, de thuishaven voor vanavond. We hebben even geen idee waar we zijn en ook ons navigatiesysteem ziet het even niet meer zitten. Gelukkig worden we opgehaald door vriend Tim, aan wie we dit nu al onvergetelijke weekend te danken hebben. Hij brengt ons naar het hotel waar we vannacht zullen neerploffen in de mooi opgemaakte bedjes.

 Gezellig , is het goeie woord om de Irish Pub Rebels Choice, zeer toepasselijk op onze attitude, te omschrijven. We worden hartelijk ontvangen door Tim twee, de eigenaar. Nadat we tussen neus en lippen door vertellen dat we uit Leeuwarden komen slingert hij ons woorden als  “goedendag, hoe gaat het, Leeuwarden, Lemmer en Workum” naar ons hoofd. Wij antwoorden met iets als “Ah Jahh, sehr gutt” en zo blijkt maar dat muziek alle talen spreekt.

Wunderbar! Ja dat bestaat. Het is een gezellige bar waar we het eerste deel van de avond doorbrengen en waar we, tot onze grootste verbazing, worden geconfronteerd met de klanken van Neerlandsch’ bodem; Kane! Noem het vluchten, maar wij hadden gewoon trek, we vertrekken snel naar het pizza restaurant twee straten verder op.
Wanneer we terug komen in de Irish Pub is er een rugby wedstrijd bezig. Heel Buxtehude heeft zich verzameld voor een groot tv-scherm en er wordt in verschillende talen respons gegeven op brede, worstelende rugbyspelers van Wales-Samoa. Nadat Tim ons probeert uit te leggen waarom de mannen steeds op elkaar duiken en dat Nederlandse voetballers eigenlijk maar mietjes zijn, beginnen we met spelen.

Microfoon harder, drums zachter, gitaar harder, drums harder, gitaar zachter, klappen, juichen, dansen, springen, chaos, akoestische sessie, “nee sorry, we hebben echt nog geen cd”, “zugabe zugabe”  dan “maar we hebben niet meer”, liedjes uit de oude doos dan maar, nog een liedje, dansen, bier, geld, knuffels, high fives, zwoele blikken, zweet, “you guys were bloody briljant!” De primeur van BlackboxRed’s eerste internationale podiumprestatie.

Gutenmorgen Deutschland, Danke schön fur die Koffie! We zitten in ons hotel aan een geweldige Frühstück. Daarna een rondje door de stad, dat is snel gedaan. Alle hoeken en gaten van Buxtehude zijn bekeken. Dan maar naar het huis van Tim, wat een paar kilometer verderop in Beckdorf staat.  We spelen wat op de Xbox, houden het thuisfront op de hoogte via e-mail, msn, Hyves en MySpace en vertrekken om half 6 naar de donkere avond, op weg naar optreden nummer twee!

Na een donker ritje van een half uur komt daar aan het eind van de weg, midden in het weiland, dan toch een lichtpuntje. We hebben Tiste bereikt, een dorpje buiten Hamburg, waar een grote boerderij staat. Deze was compleet met lichtslang versierd om de feestvreugde alvast leven in te blazen. Binnen in deze boerderij is een mooi concertzaaltje met een bierkrattenpodium en boven een backstage. Na de soundcheck (met een applaus voor de geluidsman!) begon de pret van het wachten in de backstage. Akoestische sessies, bier, sigaretten, kussengevechten, kastelen bouwen, slapen; het kwam allemaal voorbij.

“Hallo Deutschland! Wir sind BlackboxRed aus Holland, Alles Porno?!“ Ons Duits reikt niet zo ver, maar gelukkig begrepen ze het allemaal. Na een heerlijke set, dansende mensen, een toegift en veel geknuffel en hand-geschud  met bandleden, een platenlabel en bezoekers, ploften wij voldaan op de backstage bank neer. Beneden begonnen de klanken van Das Ainis, een band met (te) gekke Finnen, die de avond afsloten met stevige rockpunk in een onverstaanbare taalcombinatie. Als dank voor simpelweg hun aanwezigheid, schonken wij hen een poster van Christina Aguilera!

“Tschüss! Auf Wiedersehen, Gruβ Gott, Später!“ We proppen onszelf tussen de backline in de auto en vertrekken de nacht in, terug naar Beckdorf. Een hert wordt nog net ontweken, koeien blokkeren de weg en we zien geen hand voor ogen! Maar gelukkig, voor de volgende ochtend konden wij ons vasthouden aan het alom  bekende oud Duitse gezegde:  Alle Wegen führen nach Leeuwarden!