We storen Laurens tijdens zijn werk. Ons verlangen om It Langstme En De Dea van Laurens in kaart te brengen wordt een half uurtje opgeschort. Dan kunnen we hem eindelijk vragen wat het is, hoe hij het doet en bovenal: Waarom? It Langstme En De Dea betekent het verlangen en de dood en is een zorgvuldig uitgekozen titel voor zijn performance. “Ik geloof dat het verlangen en de dood belangrijke onderwerpen zijn in het leven van een mens. Het zijn in ieder geval dingen waarover ik erg veel na gedacht heb en nog altijd veel aan denk. Thema’s als schuld, religie en geweld zijn echter net zo belangrijk voor deze muziek. Dat brengt mij eigenlijk ook meteen bij het waarom. Erg lang maak ik al muziek in dienst van anderen en voor anderen, met heel plezier, maar nu was het tijd om te ontdekken wat mijn eigen muziek was. Ik heb dan ook het idee dat ik eindelijk mezelf heb gevonden in deze muziek. En ja, in het Fries”

Dat is inderdaad datgene wat ons het meeste opvalt aan de ‘nieuwe’ Laurens. Het publiek van Miss. Ippi, Jean Parlette en Lawn heeft, dunkt ons, weinig feeling met Liet. Jij soms wel?  “Gevoel is iets universeels. Welke taal je gebruikt om dat gevoel te smeden en te doen delen, moet niet belangrijk zijn. Liet kreeg feeling met mij, en daar ben ik heel blij om. “

Maar hoe komt het nu met de andere lopende projecten; Miss. Ippi, Lawn en Jean Parlette? “Ik ben als het ware een vliegende keep bij Lawn. Deze touren op dit moment nog door Duitsland en dat kunnen ze prima zonder mij af. Indien er iemand uitvalt, zou ik in kunnen vallen. Dat maakt het ook dat ik de tijd en energie heb om een project als It Langstme En De Dea te ontwikkelen. Wat betreft de toekomst staat Jean Parlette voorop en is It Langstme En De Dea mijn persoonlijke speerpunt.”

Dan kunnen we er dus nog wel meer van verwachten? “Nou, ik doe het even rustig aan, maar jullie zullen zeker nog mijn Fries horen. Eerst wil ik goed nadenken over de locatie, de setting en de vorm van dit verhaal. Dit is zo persoonlijk en diep, dat ik er niet aan laat prutsen en daarom wil ik ook niet als een soort trekpop voldoen aan de verwachtingen van de mensen om mij heen. Maar, er zijn ideeen die neigen naar meer theather, meer beeld en meer een totaalconcept. Maar dan nog, ik doe het alleen als ik het goed vind. Als het niks is, ga ik terug naar mijn spreekwoordelijke zolderkamertje.”