Rock am Ring 2009

 

Hoewel de bus al direct van Pinkpop naar Duitsland was gereden, begon voor ons het feestje pas op donderdagmiddag. Met het inpakken van de bagage en het volladen van de auto begonnen de festivalkriebels al aardig te komen, ondanks de reis die nog voor ons lag. Tijdens de reis blikten we nog even terug op eerdere RaR-edities en dit wakkerde het festivalgevoel alleen maar meer aan. Welke vreemde vogels zullen er dit jaar op de camping staan? En hebben we wel een leuke outfit voor de zaterdag bij ons?

 

Na enkele uren onderweg te zijn geweest, krijgen we de Nürburgring in zicht. Dit jaar zien we deze van een andere kant, door een wedijverende TomTom en een ANWB-routeplanner, maar dit mag de pret niet drukken. Wanneer we de campercamping gevonden hebben, lijkt het erop dat er weinig veranderd is ten opzichte van vorig jaar; de bus staat op hetzelfde veld en er omheen staan wederom een groep Zweden en een groep Duitsers die ons vaag bekend voorkomen. Dat belooft weer een goed feestje.

 

De eerste (drank)spelletjes blijken dan ook al de revu gepasseerd te zijn. Wel eens geprobeerd om op een welbekend nummer van de Police te drinken op de termen: “Roxanne” en “red light”..? Het resultaat: een flinke alcoholachterstand voor de net arriverende verenigingsleden.

Het was dan ook geen makje, maar de inhaalpoging bleek aan het begin van de ochtend toch aardig geslaagd.

 

Na een overheerlijk, behoorlijk vroeg, ontbijtje, mede mogelijk gemaakt door Rockanje, maken wij ons op voor de eerste festivaldag. Naast een hoop goede muziek en veel lachen, betekent dat op Rock am Ring ook een hoop lichaamsbeweging. Hoewel er gebruik kan worden gemaakt van georganiseerde pendelbussen, wordt er door ons vaak voor gekozen om de beklimming naar het festivalterrein te voet te doen.“Even de beentjes strekken” is een term die ook dit jaar erg toepasselijk was.

 

Naast het strekken van de beentjes, bleken er dit jaar ook andere ledematen veelvuldig in actie te moeten komen. Na ons bezoek aan het succesvolle optreden van D.Panadero, de week ervoor, gingen de handjes dit festival regelmatig de lucht in op de uitroep: “handsjusss” en dat dit inspirerend werkt, mag duidelijk zijn. Zowel Hollanders, Duitsers als Zweden blijken gevoel voor dit ritme te hebben en op commando mee te doen. Reden genoeg om dit dan ook vaak te herhalen.

 

De eerste dag op het festivalterrein bestaat vooral uit veel wegwaaiende noten. Hoewel er aardige namen geprogrammeerd staan, blijken enkele van deze bands hun muziek niet goed bij de festivalgangers te kunnen krijgen.

Met name Enter Shikari en Marilyn Manson worden hierdoor door ons met minder enthousiasme ontvangen. Voor een groot deel van de groep dan ook de reden om terug te gaan naar het basiskamp en daar nog een drankje te nuttigen bij een heerlijk warm kampvuur.

 

Na het latertje van de dag ervoor, wordt er door een enkeling toch wat later gestart met festivaldag twee. Het weer was ook geen motivator. Hoewel er al gewaarschuwd was voor koude nachten en niet veel warmere dagen, bleek de zaterdag nog een extra verrassing in petto te hebben; regen. Niet het weer waarvan je hoopt dat je het krijgt op een festival, maar gelukkig hebben we dan nog altijd de mogelijkheid om een leuk feestje te bouwen in onze bus. Na wat inspirerende muziekjes en grappige verhalen blijkt het tijd om eens een goed gesprek te hebben over vergeten groenten als raap en schorseneer. Hoewel al eerder is uitgelegd dat wij niet de meeste gezonde eetgewoontes hebben, blijken meerdere leden hier toch een duidelijke mening over te hebben. Okay mensen, voor het volgende festival slaan we extra schorseneer in blik in voor jullie! Point taken!

 

Hoewel later dan aanvankelijk de bedoeling was, vertrekken we uiteindelijk met zijn allen naar het terrein. Wegens eerder succes, wederom met enkele kerstig uitgedoste mensen. Er staan meerdere leuke bands op het programma, waarvan, voor ondergetekende, Volbeat, Machine Head en Slipknot toch wel tot de watertandende categorie behoren. Het programma blijkt meer dan succesvol en er wordt door menigeen dan ook lekker meebewogen op de muziek. Niet alleen de voetjes, maar ook die handjes worden weer naarstig losgegooid.

 

 

Nadat het feestje op het terrein al bijna voorbij is, wordt er verder gefeest bij de bus. Die avond wordt er een nieuwe dans uitgevonden door niemand minder dan Franklin.

Hoewel hij wellicht niet direct zijn geheim aan iedereen wil prijsgeven, laat hij bij deze wel weten dat zijn dansje de naam “stofzuiger” draagt. Mocht je hem tegenkomen op één van de volgende festivals, vraag dan naar een kleine demonstratie. Plezier gegarandeerd!

 

De zondag blijkt ook nog enkele druppels voor ons in petto te hebben, al blijken de weergoden ons later op de dag toch beter gezind. Ook deze dag zijn we niet de eersten op het festivalterrein. De bankjes bij de bus zitten voor de meeste mensen prima en ook de wodka is nog niet minder gaan smaken. Voor ondergetekende begint de dag met een Bloody Mary, bij sommigen wellicht beter bekend als tomatensoep met wodka. Geen aanrader voor de dagelijkse start van een dag, maar op zo’n laatste festivaldag een prima ontbijtje. Nog één keer worden de kuitjes van onze leden flink op de proef gesteld, dit keer onder begeleiding van enkele Duitse buren die de pas er aardig in houden.

Op het terrein eerst maar eens op zoek naar Chris Cornell. Voor enkele van onze dames een wel erg prettige verschijning, die bovendien ook nog eens prima aan te horen is.

 

Voor de rest van de avond stonden er geen heel speciale namen meer op het programma, wat dan weer losstaat van het aantal keren dat de handjes weer in de lucht werden gestoken.Wellicht dat deze avond niet de beste avond was wat programmering betreft, maar de lol was er zeker niet minder om. Zo bewijst ook het feestje het bij de bus nog maar eens.

 

De volgende dag begint alweer vroeg. Eerst nog even een goed ontbijtje met een heerlijk gebakken eitje en dan is de tijd van het inpakken toch echt aangebroken. Binnen no time wordt alles in de bus geschoven en worden de andere auto’s ook klaargemaakt voor vertrek. Nog even een stukje terugrijden en dan zit het er echt op voor Rock am Ring 2009. Voor volgend jaar staat het alweer vast dat op 4 juni 2010 zal de 25^ste editie van Rock am Ring plaats zal vinden.

Wellicht nog iets te ver in de toekomst voor velen van ons, maar de FPZ zal er zeker bij zijn. Al is het alleen maar omdat Rock am Ring 2009 weer helemaal “handsjusss....!!!!” was.