Voor aanvang zit en staat de zaal vrij vol met zo’n 350 man. In het publiek staan mensen als Gurbe Douwstra en Piter Wilkens. Vooraan zitten een aantal echte fans, te herkennen aan de lp’s die ze in een tasje meedragen en de opnames die een van hen bijna constant maakt met een minicamera.

Wanneer levende Blueslegende Rory Block het podium betreedt neemt ze plaats op een stoel op het podium. Voor de passievolle klus is haar enige gereedschap de gitaar, haar stem en een slide, size 14 mm, welke ze in een gasstation kocht, omdat de normale maten haar niet passen.

Met “Crossroad Blues” opent ze haar eerste set. De zaal voelt dat dit wel eens een avond vol kippenvel-momenten kan worden, bezorgd door de dame die hier de gitaar bespeelt alsof het een verlengstuk van haar zelf is. Logisch, als je al op jonge leeftijd tal van legendarische bluesartiesten hebt zien optreden en op je vijftiende een opsteker voor je gitaarspel krijgt van de man die Robert Johnson gitaar heeft leren spelen. Na het spelen van Muddy Waters’ “I Be Bound To Write To You” komt Robert Johnson meerdere malen in haar optreden terug. Ze speelt nummers van hem en ze vertelt over haar ontmoeting met zijn kleinzoon.

Het publiek geniet van het optreden. De passie, die zo goed te zien is aan haar linkervoet, die ze steevast in elk nummer als extra ritme gebruikt. De laars moet een stevige hak hebben om dit optreden te overleven. Het publiek wil graag alles horen en af en toe worden er kreten uit de zaal geroepen als “koppen dicht!” en “stilte!”. Nummers als “Gypsy Boy” en het prachtige “Silver Wings” komen voorbij en bij de eerste tonen van het alom bekende “Lovin’ Whiskey” komt er een groot applaus.

Er ontstaat wat verwarring als er plots een ietwat tipsy man het podium oploopt en aan Rory Block vraagt of ze nu dan dat ene nummer wil gaan spelen. Ze reageert heel relaxed. Blijkbaar is er van tevoren al even over gesproken. De man wilde graag dat ze een nummer voor Joan Tienstra ging spelen, voormalig zakelijk leider van Iduna die in 2001 op veel te jonge leeftijd overleed. Block draagt dan ook het volgende nummer aan hem op.
Kort daarna zie ik in de hal een dame staan die haar tranen weg veegt. Ze is geraakt door de plotselinge aandacht voor een man die zij ongetwijfeld gekend heeft.

 

Als het optreden van twee sets aan zijn einde komt, komt Block nog eenmaal terug om de bezoekers kippenvel te bezorgen door staand en a capella “The Last Leviathan” te zingen. Haar prachtige stem is dan voor de tweede keer zonder gitaar te horen deze avond. Is dit toch even een fijn einde van een fijn optreden. Voor de liefhebber is er nog een signeersessie in de hal. De lp’s en de markerstift komen uit de tas. Er wordt nog gevraagd om wat posters en ook deze worden door Block gesigneerd.
De bluesmuziekliefhebber heeft hier vanavond genoten van een bluesartieste in hart, nieren en linkervoet, en kan vertrekken met een zeer tevreden gevoel.

 

Wie: Rory Block
Waar: Iduna, Drachten
wanneer: vrijdag 29 mei 2009

Opkomst: uitverkocht