Pinkpop. Het kriebelde bij mij al een tijdje omdat ik al een hele poos geen festival had meegemaakt. Tijdens Lowlands 2008 beviel mijn vrouw, tijdens Noorderslag 2009 had ik een autorally waarbij ik op en neer moest rijden naar de poolcircel en zelfs Paaspop moest het vanwege diverse redenen zonder mij doen. Pinkpop was dus het eerste festival sinds een, voor mij, hele lange tijd.
Met maar drie man in de bus, want de rest kwam met eigen vervoer, daalden we af richting Limburg waar we ons zouden groeperen met de rest van de leden. Eenmaal in Landgraaf aangekomen bleek onze “standaard” (lees de blogs van vorig jaar maar) camping in gebruik te zijn genomen door de organisatie en zijn we op zoek gegaan naar een alternatieve camping. Drie telefoontjes later wisten we dat we neer konden strijken op de plaatselijke boerencamping aan de rand van Landgraaf.
Dit blijkt een meer dan uitstekende camping te zijn want we hadden stroom, lekkere douches, goed geregeld vervoer naar het terrein en als je 's avonds terug kwam dan waren er zelfs op diverse plekken kampvuren. De Rotterdam/Streefkerk delegatie van de Frisian Party Zone was ondertussen ook op deze camping gearriveerd en naast ons stond zelfs de bekende “Zweedse” bus. Zij trekken altijd met twaalf man de hele zomer heel Europa rond. We stonden de vorige Roskilde editie nog tegenover deze groep diehard festivalgangers. Het kost dan verder ook weinig voorstellingsvermogen om je in te denken dat het de eerste avond erg gezellig was bij de bus.
's Ochtends werd iedereen al redelijk vroeg zijn tent uitgebrand en dat houdt in dat er redelijk uitgebreid werd ontbeten. Nu staan we niet echt bekend als hele gezonde eters tijdens zo'n festival, maar Pieter vond het de hoogste tijd om daar wat aan te veranderen. Maar liefst 30 kilo fruit en een blender had hij bij zich. Iedereen kreeg dus elke dag een verse smoothie. Heerlijk naast vers gebakken pannenkoeken of gebakken eieren. Smoothie met een scheutje wodka blijkt trouwens ook best te verorberen.
Naarmate de zaterdagmiddag vorderde verdween iedereen richting terrein. We kregen dit jaar, dankzij een goed doordachte strategie, zonder grote problemen de vlag op het terrein en ook lukte het me om het polsbandje om mijn linkerhand te krijgen.
Omdat Pieter en ik het Pinkpopprogramma eigenlijk maar niets vonden zijn we die eerste middag "even" op ontdekkingsreis over het terrein gegaan. Dit is waarschijnlijk de grootste fout die we gemaakt hebben, want we kwamen terecht in het kleine reuzenrad dat ook op Lowlands staat. Daar ontdekten we het drankje Gin/Tonic met ijs. En dat ijs bestaat dan uit een omgekeerd raketijsje. Lekker! Deze ontdekking resulteerde in uren draaimolenplezier, enige verorberde sangria's en veel onnozele aankopen op de marktjes op het terrein.
Omdat het festival elke dag om 23.00 is afgelopen werd er natuurlijk weer nageborreld in Café Het Brandwapen waar het ook deze keer weer uiterst goed toeven was. Of het nou komt omdat het biertje er 1,30 kost of dat in de kroeg alle lokale mensen en de festivalgangers met elkaar feesten, elke avond is het daar top. Met dit jaar als hoogtepunt het officieuze wereldkampioenschap spoelbak duiken. (Hoe lang kun je onder water blijven in een spoelbak.) Onze eigen Edwin wist dit jaar op overtuigende wijze te winnen door op grootste wijze een aantal hardnekkige Zweden te verslaan.
Na drie dagen op deze manier geleefd te hebben zat het festival er al weer op en splitste ons gezelschap zich weer op. Een aantal reisde in colonne met de Zweden verder naar Rock am Ring. Wij deden een hele geslaagde poging om in zo veel mogelijk files terecht te komen. Dat lukte meer dan voortreffelijk. Conclusie: met zulk fantastisch weer mag elk festival een (voor mij) matige line up hebben, wij vermaken ons wel.