Voordat het Sabrina Starke- tijd is, is het eerst de beurt aan Jess, oftewel Janneke Steffens uit Breda. Al struikelend en een beetje vloekend komt ze het podium op. ‘Hallo, ik ben Jess en ik geef jullie crap’. Niet echt de meest veelbelovende zelfaankondiging, maar niks blijkt minder waar. Jess brengt namelijk lekkere brutale en uiterst expressieve popsongs. Hierbij wordt ze begeleidt door twee in diepe concentratie vertoevende gitaristen en twee bezienswaardige achtergrondzangeressen. Het publiek, waar voor velen deze zangeres een nog een onbekende zal zijn, reageert enthousiast op deze verassing. Gelukkig komt er binnenkort een single van haar uit, want van Jess willen we zeker meer horen.

 

Waar iedereen zeker van gehoord heeft en die mogelijk aan vooravond staat van een misschien wel grote internationale carrière, is de Rotterdamse Nu Soul zangeres Sabrina Starke. De verwachtingen zijn hoog gespannen en dat komt natuurlijk mede doordat ze in het bezit is van een hitsong, getekend heeft bij het fameuze Amerikaanse Blue Note- label en flink gehyped wordt door de nationale media. Geen wonder dan ook dat Romein deze avond heel gezellig druk is.

 

Met een zevenkoppige begeleidingsband is naast de zaal ook het podium goed gevuld. Centraal voorin staat dan Sabrina Starke, die de rust zelve lijkt en vloeiend haar -duidelijk van tevoren geregisseerde- programma afwerkt. Daarin uiteraard veel nog onbekende eigen song, maar ook een medley met daarin haar grote voorbeelden. Voorbij komen o.a. Aretha Franklin, Tracy Chapman en James Brown. Gelukkig komt daarna ook snel haar hit Do For Love, want ondanks al deze herkenbare klassiekers geraakt de spanningsboog in dit optreden toch in een wat gevaarlijke move te komen richting hetgeen saai genoemd kan worden. Op zich raar, want dat Sabrina overstroomt van talent is duidelijk en ook de manier waarop zij en haar band de liedjes ten gehore brengen, staat als een huis. Maar het ontbreekt haar wat aan pit, of misschien wel bezieling.

 

Het optreden kabbelt voort en daarbij heeft Sabrina vooral de uitstraling van het lieve meisje. Bijvoorbeeld wanneer ze als een kleuterjuf twee danspasjes uitlegt aan het publiek; ‘wees niet bang, het komt allemaal goed, doe maar gewoon wat ik zeg’. Daarbij zijn haar eigen bewegingen zeer vloeiend en muzikaal, met een constante ontspanning waar niet veel variatie in zit. Kijk dan vervolgens naar het publiek, dat inmiddels in opdracht van Sabrina ‘herhaaldelijk één stap naar links en een stap weer naar rechts danst’, en de associatie met Holland in beweging op New Age- muziek is snel gemaakt.

 

Toch zal het wel goed komen met Sabrina Starke. Do For Love is gewoon een hartstikke sterk nummer en ook de titelsong van haar album Yellow Brick Road, wat ze nog als toegift doet, klinkt veelbelovend. Als we daar in de toekomst nog een paar andere sterke songs bij op kunnen tellen, doordat ze met een aantal topproducers de studio in is gedoken, mag Nederland zich weer een topartiest rijker rekenen. Mocht dit toch anders lopen dan kan altijd nog besloten worden om een element toe te voegen aan haar optreden: de chaotische pit van eerder op de avond.