Vierde maal Sziget. Eerste maal Lowlands. De eerste stap je kersvers, fruitig en topfit in maar de tweede flow je met een keel die naar tacohoest riekt doorheen. Twee weken festivallen, gewoon omdat het kan. Natuurlijk vergt het veel van je zintuigen en hersencellen, maar je doet het allemaal vrijwillig en je bent zelfs in staat om er geld voor neer te leggen. Twee festivals, door de ogen van een Fries, in vogelvlucht.
Halve liters, grote porties en eerste hulp
Een groep van zo’n 12 man die zich op de een of de andere wijze verbonden voelt met de Friese driekleur. Veteranen en groentjes. Met het hijsen van de vlag is het Sziget festival officieel geopend. Net zoals dat het geval was op de voorgaande twee jaren. Blijdschap viert zege bij mensen die de vlag weer zien passeren. Een ongekende warmte stijgt ons naar het hoofd en veroorzaakt daarmee een niet te stillen dorst. Er mag gedanst en gedronken worden. De groep is compleet, hoewel de groene helft regelmatig verdwaalt. Sziget is Hongaars voor eiland en wordt logischerwijze ook op een eiland gehouden. Verdwalen wordt een gedegen must die altijd weer verrassende feesten en mensen oplevert. Friesland doet zich te goed aan halve liters bier, emmers cocktail en grote porties culinair verantwoord voedsel.
Tussen optredens van Fatboy Slim, The Prodigy en The Offspring door is er ook nog ruimte voor lief, maar ook zeker voor leed. Belgen vernielen de vlaggenmast. Christiaan is tijdens zijn reis door de Balkan achterna gezeten door straathonden, Tim is flauw gevallen tijdens de uitvoering van Pretty Fly For A White Guy en Sierd heeft zichzelf bewerkt met een Zwitsers zakmes. Drie gevallen voor de EHBO en daarmee voor u de cijfers. Christiaan is de winnaar met circa 30 bezoeken, Tim werd wakker en ging gewoon door voor zijn Self Esteem en Sierd heeft zijn hand vier keer laten verbinden. De vlaggenmast is een boom geworden. Wat het lief betreft zijn er relaties ontstaan, versterkt en bezegeld. Zo heeft Tsjibbe toenadering tot bomen gezocht en is Olivier als een blok gevallen voor buitenlucht en plastic. Sziget 2009: met geen toetsenbord samen te vatten, maar vast leuker dan Lowlands.
Kleine glazen, dito porties maar blije verrassingen
Van de groep bleven na Sziget alleen nog Monique, Rainer en Sierd over. In plaats van dat zij meteen de grote zwarte diepte in doken, deden zij eerst nog even Lowlands aan. Een festival wat best overeenkomsten met Sziget heeft wat betreft sfeer en muziek. Namen als The Prodigy en Lilly Allen reisden ons achterna om ons weer te zien. Lief van ze. Mooi om te zien ook dat laatst genoemde nog altijd kapot is van de orgie in kamp Friesland. Dat terzijde. Als je op Lowlands bent, moet je natuurlijk niet beginnen over Sziget. Maar toch geeft het je reden genoeg om lotgenoten op te zoeken. Je telt op dag een al snel twintig actuele Sziget shirts en dat geeft je toch dat portie energie waar je al een dag op zit te wachten. Je bent niet alleen en beseft dat ook dit festival flink uit de hand kan lopen.
Inderdaad. De voorgenomen kalmte wordt omgezet in overdadige hysterie en de bedtijden zijn weer grenzeloos. Er wordt vriendschap gesloten met die rare Friese busreizigers, opdat we toch weer even met de vlag kunnen zwaaien. De kleine biertjes worden genegeerd en de anderhalve munten voor een dikke Grolsch zijn voor je het je beseft alweer warm en vloeibaar. Hadden we ons vier jaar lang voorgehouden dat je nergens zo goed kunt eten als op Sziget, blijkt dat je op Lowlands ook best lekker kunt eten. Duur doch uiterst kwalitatief. En na alle optredens en ferivedaasje ben je in een zucht en een scheet beland in de uittocht van Lowlands. File. Lowlands 2009: met geen toetsenbord samen te vatten, maar minstens zo leuk als Sziget.