En het was er goed weer voor. Een lekker zonnige zaterdag voor het gemeentekantoor te Leeuwarden. Om twee uur 's middags was een enkeling al aanwezig voor de appetizer. En het voortreffelijke voorgerecht van de dag was Lawn met een flinke scheut Fries symfonie orkest. Een weelderige combinatie, waarbij de geoefende muzikanten van het orkest Lawn dikte en warmte meegeven. Voller dan eerder, dankzij een recept van Laurens van der Meulen, dat de room met de kruiden weet te verenigen. Wel is het soms een beetje een spekkie voor een ieders bekkie, maar daar lusten de toegestroomde dagjesmensen wel pap van. Ook had er wel iets meer van het orkest door mogen schemeren op het plein. Er werd verder voor elk wat wils opgediend. Een ruime keuze uit verschillende ambachtelijke gerechten. Voor de kinderen was er de vrolijke combinatie Xigatze/Circus Saranti. Een typisch droog-Fries gerecht met ballen en springtouwen! Een beetje rommel is dan wel toegestaan, dat hoort er zelfs een beetje bij. Slabbertjes om! Voor de wat feestelijkere eter was er een dikke schep Dave Riot, met tropisch aandoende jazz-saus. Bereid in de keuken van jazzgitarist Kees de Groot doet het geheel denken aan warmer oorden. Rolt soepeltjes en zoet over de tong en zo de keel in, een pittige nasmaak achterlatend. Helaas dat het gerei in de keuken het niet toeliet om een verfijnde mix van gitaar en beats te maken. Aan de ingrediënten heeft het niet gelegen. Altijd aanwezig op elk Fries menu is Remon, de vanille van de hiphop. Ditmaal geserveerd met een stevige klont Big Mill Band, wat het geheel toch even iets steviger maakt. Geen uitdagende smaak-ervaring, meer een vertrouwde hap. Dan is de combinatie Ozie-N/Sander Boonstra een stuk gewaagder. Met Arabische kruiden op smaak gebrachte opera. Wat de boer niet kent, dat eet 'ie niet, maar voor de avonturier prima te pruimen. Een exotische verrassing, die best nog eens op het menu mag komen te staan. Als dessert is er een mix van Afrikaans, Nederlands en Frans klinkende toetjes. Zoet en hartig, vol en luchtig. Hoewel het menu een echte “clash” van smaken belooft, komt pas halverwege het dessert een contrast naar voren. Pas dan worden de Afrikaanse ingrediënten toegevoegd in de vorm van Basil Maneka Lukadi. Normaliter doet men dat in de keuken al. Wanneer deze door de mix van Da Capo en Nouvelle geroerd worden, komt er pas een smaak-explosie tot stand. Al met al een interessante middag voor de liefhebber van variatie in de keuken. Alleen jammer dat er aan die keuken niet wat extra aandacht is besteed. Het ontbreken of onzorgvuldig klaarleggen van het gerei had vermeden kunnen worden, wat het geheel nog smakelijker had gemaakt.