Het is tijd voor iets anders. Want dat de winnaars van De Kleine prijs van Fryslân door de ongebruikelijke bezetting – drums, bass en philicorda orgel – een vernieuwend en uniek geluid neerzetten, is inmiddels al bekend. 3VOOR12 Friesland ging daarom een potje kaarten in de oude Leeuwarder gevangenis met de dame en heren van Daily Bread. Waarbij alles besproken wordt behalve muziek: injectiemotoren, wraps, de komende verkiezingen, snotjes, jeugdherinneringen, dromen. ‘Het liefst wil ik begraven worden in een Ludwig Bass Drum, maar dat hangt van mijn familie af.’ Deel 1 in een serie verrassende interviews.
Hebben jullie zelf ooit wel eens in de gevangenis gezeten?
Zonder twijfel antwoorden de drie bandleden: Nee. ‘Behalve op een Open Dag,’ gooit Stefan er eigenwijs tegen aan. Verder blijken de jonge bandleden alleen een boete te hebben gehad voor fietsen zonder licht.
Wat heb je gedroomd vannacht?
Kim: ‘Heel stom!’ Waarna er wat gegiebel van Kim en wat gepor van de jongens volgt. ‘Ik was met de Franse singer/songwriter Soko in New York en ik had verkering met haar. We liepen daar op straat en gingen zoenen. Daarna werd ik verbaasd wakker naast mijn vriend Cesar in Leeuwarden. Haha.’
Zeg eens, hoe werkt een injectiemotor?
Na een korte verbijstering over deze vraag en wisselende blikken over en weer, antwoordt Stefan kort en bondig: ‘Door een stevige druk wordt de brandstof krachtig in de motor gespoten.’
Op wie stem je bij de volgende verkiezingen?
Chris: ‘Hmm, Geert Wilders! Haha. Ik weet eigenlijk niet wie, als het maar links is. GroenLinks is best links toch?’
Wat is je vroegste jeugdherinnering?
‘Wat bedoel je daarmee?’ vraagt Stefan geschrokken. ‘Wat jij je als eerste kan herinnering als kind,’ vult Kim aan. Zonder twijfel antwoordt de drummer daarna ineens beslist: ‘Op de bolderkar! Samen met mijn broer en zus, op de camping. Ik weet nog dat ik vet bang was, omdat er een hond stond te blaffen. Als het goed is is er ook nog een foto van.’
Wat heb je gisteravond gegeten?
Opgelucht door deze simpele vraag stelt Chris: ‘Wraps.’ Waarna Kim aanvult: ‘Hij is altijd op eten geconcentreerd. Hij is de kok in ons gezelschap. Mie, pasta, pizza, alles maakt ie. Vooral met peper, zout, knoflook en paprika. En de rest uit een pakje. Zo eten we twee/drie keer in de week als we samen moeten spelen. En op maandag een opwarmmaaltijd, als Chris en hij samen eten.’
Zegeltjes of airmiles?
‘Philicorda’s!’ antwoorden Kim en Stefan tegelijk, waarna een discussie volgt of ze nu al vijf of zes in hun bezit hebben…
Stefan, waar blijf jij voor thuis?
‘Ik zou een avond thuis blijven omdat mijn eigen bed lekkerder slaapt,’ antwoordt hij tevreden.
Dan trekt Chris onverwacht één van de intiemste vragen van het interview: ‘Welke onderbroek draag je?’
Zonder twijfel trekt de achttienjarige bassist zijn t-shirt omhoog en scheurt zijn boxershort onder zijn donkerblauwe spijkerbroek vandaan. ‘Body Shape van de Action, die zitten te gek! Die heeft mijn moeder laatst voor me meegenomen,’ antwoord hij glunderend.
Wil je begraven of gecremeerd worden?
‘Begraven,’ antwoordt Stefan stellig. ‘In een Bass Drum en dan het liefst een Ludwig. Maar dat hangt van mijn familie af: hoe rijk ze zijn.’
Vertel eens over je meest gênante moment ooit
Chris: ‘Ik heb me eigenlijk nog nooit gênant gevoeld. Ja misschien die keer met waterskiën? Toen vloog mijn zwembroek uit.’ Kim: ‘Ik vond het anders ook behoorlijk gênant die ene keer toen jij zand ging eten.’ Welk verhaal hier achter zit wordt helaas niet door de bandleden toegelicht.
Kim, welke shampoo gebruik je?
‘Die mijn moeder altijd koopt. Ik weet echt niet welke dat is. Het is een witte fles die ruikt naar lavendel of mint. Tenminste, daar ruik ik altijd naar als ik gedoucht heb.’
Wil je nog aan iemand je excuses aanbieden?
Waarop Kimberly spontaan roept: ‘Goede vraag! Misschien aan dat meisje waar je gister een date mee had,’ kijkend naar Stefan. Waarop hij verdedigt: ‘Ik vind zelf van niet. Ik ben een heel oprechte jongen.’
Waar ben je bang voor?
‘Ik was nooit ergens bang voor,’ vertelt Kim. ‘In het weekend heb ik geen tijd om bij te verdienen vanwege de band, daarom heb ik door de week een krantenwijk. Maar sinds kort ben ik bang voor het donker als ik ’s ochtends in de kou met mijn krantenwijk loop.’
Zeg eens eerlijk, wat doe je met je snotjes?
Stefan: ‘De ene keer eet ik ze op, de andere keer gooi ik ze weg.’
Kim: ‘Iek! Waar smaakt dat dan naar? Heb het nog nooit geprobeerd.’
Chris: ‘Het is chill man, echt lekker. Vooral die harde stukjes.’
Hoe vaak verschoon je je bed?
‘Daar begon mijn moeder vandaag ook nog over!’ verdedigt Chris zich. ‘Eerlijk gezegd één keer in de twee maanden denk ik. Wanneer ik het zelf vies vind. Maar dat duurt altijd vrij lang.’
Tot slot: wat is jullie grootste droom?
Chris: ‘Droom, droom. We zitten al in de droom! Hopelijk tekenen we binnenkort een contract bij Excelsior Recordings: volgend jaar komt dan ons debuutalbum uit. Kim: ‘En dan staan we in 2010 op Lowlands! Hoop ik.’ Chris: ‘Maar ik zou later ook nog wel met de band in een boerderij willen wonen.’ Stefan: ‘Dan ga ik er wel in mijn gister gekochte Volkswagen T3 busje naast wonen.’ Kim: ‘En niet te veel geld hebben, dat hoop ik ook.’ Stefan: ‘Dan ga je aan de drugs enzo, dat is niet goed. Daar ga je kapot aan, te veel geld.’
En dan is het zo ver. De vijftien vragen zijn getrokken uit de gele kaartjes van de Memory-opstelling. Het spel is over. Een bijster spontaan en eerlijk interview: de eerste in een serie van verfrissende portretjes met bekende en minder bekende Friese bands. En om op de valreep het toch nog even over muziek te hebben: de eerst volgende Friese performance van Daily Bread is op 22 november in De Stam in Joure om 20.00 uur, tijdens een Freesonica-optreden.
In de gevangenis met Daily Bread
Zonder twijfel trekt de bassist zijn boxershort onder zijn broek vandaan
Dat Daily Bread een “sexy Indie bandje” is wisten we al. Daarom ging 3VOOR12 Friesland eens stevig babbelen met Kimberly, Stefan en Chris. Decor: een kille Blokhuispoort. Interviewspel: een potje Memory, maar dan anders. ‘Ik vond het behoorlijk gênant toen jij zand ging eten.’