Drijfnat en met groot verlangen terugdenkend aan mijn avonturen in de zon op Sziget meldde ik me bij het instore optreden dat LPG verzorgde bij onze vrienden van King Kong Records. Een ideaal moment om een vraag te stellen aan de heren van LPG. Toen ik namelijk naar hun muziek luisterde op MySpace deed die me enigszins denken aan die van één van mijn favorieten: Mando Diao. Mando Diao is Zweeds. Alibi Tom is Zweeds. Een deel van de LPG tour is Zweeds. Toeval? Bandlid Arend Jan van der Scheer wilde niets weten van een vergelijking met Mando Diao, maar over het toeval had hij wel wat te zeggen: “Ik denk dat onze muziek wel in de smaak valt bij de Zweden.” De regen zette de trend van de avond. In Romein aangekomen was het meteen duidelijk dat er slechts een handjevol natte honden op zou komen dagen. Erg jammer, want het begin van het optreden van Alibi Tom verdiende publiek, veel publiek. Zanger Joël begon in een rap tempo in zijn handen te klappen met zijn handen en zette daarmee het nummer Fire van hun nieuwe album Scrapbook in. De heren vinden het zelf “a really good record” en de rest van hun repertoire deed voor mij niet anders suggereren. Dat Göteborg ook sterartiesten heeft voortgebracht bleek toen Alibi Tom een cover van Ace of Base ten gehore bracht. En zelfs dat klonk leuk. Je kunt van mening zijn dat Alibi Tom beter het begin voor het eind had kunnen bewaren, maar ik was en ben erg content met hun opbouw van het repertoire. De snellere nummers werden gevoed door het enthousiasme van de zanger met zijn tamboerijn en de meelevende bewegingen van de gitaristen. De langzamere nummers waren, vooral als de zaal vol zou zijn, een aangename afwisseling. Nadat ik nog een gesprekje met de vriendelijke mannen van Alibi Tom over “leuke tandpasta” en Zweedse vrouwen heb gevoerd werd het hoog tijd voor de mannen van LPG. Hun muziek klinkt velen bekend in de oren, maar voor mij was LPG helemaal nieuw. En na de eerste twee nummers moest ik concluderen dat het voorprogramma beter de hoofdact had kunnen zijn. Maar uit het vervolg van hun repertoire bleek dat ik te vroeg geoordeeld had. De te langzame nummers maakten plaats voor lekkere, dansbare indie klanken. De dansbare nummers werden afgewisseld met langzamere, melancholieke geluiden. Die werden weer opgevolgd door punkerige gitaar riffs. Een vijftallig drumshowtje. Een akoestisch nummertje voor het podium dat je aan San Francisco ’69 doen denken. Van alles wat. De heren van LPG zien het woord indie als dat het betekent. Onafhankelijk. Artistieke vrijheid. Ik vertelde Arend Jan dat ik geen specifiek genre had herkend. Hij vatte dit op als een groot compliment. Maar om LPG van de grond te krijgen zal er toch geïnvesteerd moeten worden in een definieerbaar genre, want ook al klinkt het lekker: er is geen touw aan vast te knopen. Het prachtige nummer “We don’t understand” zou daarvoor een goed uitgangspunt kunnen zijn. Met een cd van Alibi Tom in mijn jaszak liep ik andermaal door de regen in Leeuwarden. In Göteborg regent het vaker en is het weertype constanter. In Nederland worden we gek van moeder Natuur die alles behalve constant handelt. Wellicht is het een idee voor LPG om een jaar lang in Göteborg te gaan schrijven, want op deze fiets trekt het Zweedse publiek hun muziek niet.