‘Ik draai nog liever een betonmolen in m’n huiskamer dan Racoon,’ zei nog niet zo lang geleden 3VOOR12-collega Thomas Van Aalten. De grootste huiskamer van Leeuwarden zag afgelopen donderdag de zoveelste gearriveerde Nederlandse band een theateroptreden geven. De Zeeuwen van Racoon lieten een ander gezicht zien dat we van ze gewend zijn van de clubshows en de festivals. 3VOOR12 was er bij.

Kippenvel kreeg het publiek meteen in het begin al. Twee muzikanten, gitarist Dennis Huige en een extra pianist speelden het uitermate sferische Teardrop van Massive Attack. Een zeer onverwacht begin dat, mede door de prachtige setting, veel indruk maakte. Met de komst van de laatste cd – Before You Leave – lijkt de band het rockimago geheel van zich af te hebben geschud. Het is wel even wennen om deze band in een theater aan het werk te zien. Maar eigenlijk is het na de komst van de meest recente plaat niet meer dan een logische stap.

Waar de humor van zanger Bart van der Weide bij de festival- en clubshows nog wel eens onbegrepen is, was het opvallend hoe goed de grappen in Leeuwaren uit de verf kwamen: ‘Voor alle mensen met een abonnement: wij zijn Racoon, wij zijn een band en we maken muziek.’ De ongevaarlijke liedjes van de Zeeuwen zijn gelukkig ook voor de doorsnee theaterbezoeker prima te behappen.

Racoon lijkt zich in het theater goed thuis te voelen, het publiek voelt dat ook aan. De toevoeging van extra pianist Manu van Os maakt de muziek nóg melodieuzer. Sommige liedjes kregen wat meer uitleg, zo legde Huige met enige zelfspot aan het publiek uit welke song Laugh About It geïnspireerd werd. Dat werd ook meteen duidelijk; vanuit Blackbird van The Beatles ging de band naadloos over naar Laugh About It. Het laatste nummer voor de pauze was een fijne uitvoering van Leonard Cohen’s  Hallelujah.

Een mooi optreden dus, met veel mooie momenten. Toch nam de band duidelijk een aantal opvallende en gedurfde keuzes. Het anders zo vlotte nummer Happy Family werd nu gebracht als een verkapte rock ’n roll-knaller. Een keuze die beter uitpakte: aan het begin het tweede bedrijf stond de hele band rond één microfoon. Verrassend begon de band met de bluegrass-klassieker Man Of Constant Sorrow van Dick Burnett. Door de stuntelige grappen van Van der Weide viel Walkaway helaas wat minder geladen uit.

Naar het eind van het optreden toe wordt duidelijk wat veel recensenten bedoelen met hun commentaren over het nieuwe album, het zou te vaak meer van hetzelfde zijn. Mooie gitaarintro’s van Huige, de bekende schreeuwerigheid van Van der Weide en als climax een mondharmonica. Toch blijven vrijwel alle nummers juist in deze setting prima overeind. Een goede keuze dus. Misschien moet Van Eerdenburg ze de volgende keer op Lowlands maar in de theatertent zetten? Ja, dat moet ‘ie doen. Het was weer one big family today. De TROS doet het ze niet na.

Datum: 20/11/2008
Plaats: De Harmonie, Leeuwarden
Opkomst: uitverkocht