Waar leeftijdsgenoten al lang en breed achter – of zelfs onder – de geraniums verblijven, stond de hoogbejaarde rock & roll-pionier Chuck Berry afgelopen zondag ‘gewoon’ op het podium in Leeuwarden. En hoe. Met een zilveren glitterblouse en een grote kapiteinspet op kreeg het duizend tellende publiek zelfs de beroemde duckwalk te zien. Dat hij hier en daar een valse noot aanslaat en een stukje tekst vergeet, neemt niemand hem kwalijk. Het geeft juist dat ene beetje extra charme aan het concert.
Het publiek – dat varieert van ‘youngsters’ tot en met stellen die zo oud zijn als Chuck zelf – ontvangt opener Roll over Beethoven met een enorm applaus. Het begin van een stormvloed aan hits. Chuck Berry slaat wat akkoorden aan en zijn band speelt er moeiteloos om heen. Hier en daar worden in de zaal danspasjes uit een ver verleden gehaald, terwijl het grootste deel van het publiek fascinerend staat te kijken. ‘You’re the Queen, and I’m the King, and I want that you play with my ding-a-ling,’ zingt Berry met een twinkeling in zijn ogen terwijl hij tegelijk zijn heupen onzedelijk beweegt. Het blijft een boefje.
‘Where in France!’ roept hij even later enthousiast. Zoonlief Charles Berry Jr., die in de band speelt, corrigeert hierna zijn vader. Waarop de oude man bedenkelijk kijkt, daarna de zaal weer inkijkt en de glimlach op zijn gezicht tovert die hij de hele avond al heeft. De man reist de hele wereld rond en stond vorige week in Parijs. Vandaar, zullen we maar zeggen. Deze week staat hij ook nog samen met generatiegenoot Jerry Lee Lewis in Amsterdam. Waar zijn collega nu even rust wou, wilde Berry maar één ding: spelen, spelen en nog eens spelen.
Het is eigenlijk niet voor te stellen: de man die aan de grond stond van de rock & roll – het eerste lid van de Rock and Roll Hall of Fame – de man wie zonder The Beatles, The Rolling Stones en vele andere bands op zijn minst een andere carrièreverloop hadden gehad, deze levende legende staat gewoon in Leeuwarden! Met de hals van de Gibson hoog opgeheven komen de noten van ‘Around and Around’ uit de gitaar die minstens net zo oud lijkt als het eerste celbezoek van haar bespeler. Toen Berry in het nummer in 1958 schreef had hij waarschijnlijk niet verwacht dat hij het vijftig jaar later nog steeds zou zingen: I never stop rocking.
Na een uur spelen is het voor Chuck Berry lang genoeg geweest en kondigt hij zijn laatste nummer aan. Er worden wat mooie vrouwen op het podium uitgenodigd en terwijl de muziek lekker swingt. Terwijl de dansende dames genieten, doet Chuck dat ook. Zittend aan de rand van het podium. Hij speelt wat akkoorden, kijkt, en geniet. Prachtig. Chuck Berry verlaat even later van het podium, maar zijn glimlach is nog steeds aanwezig. Zij het nu op de gezichten van zijn aanhang.