Normaal heb je als reviewer altijd wel wat te zeiken; de geluidsman is een prutser, de band speelt matig, de zang heeft meer weg van een gewurgde kat of het publiek is zo lam als een deur. Helaas, wie bij deze review verwacht te smullen van een ongenuanceerde afkraaksessie, komt er bekaaid af. Niets dan lof kan ik melden over het concert dat Epica in het uitverkochte Romein gaf. Wel was het even schrikken toen niet onze maatjes van Elexorien op het podium stonden, maar het gezelschap dat onder de naam Dimaeon bekend is. Ik had ze nog nooit gehoord dus ik was zeker benieuwd naar deze verrassing en ik was allesbehalve teleurgesteld. De zanger heeft een strot van jewelste die mij deed denken aan de diepe, heerlijk smerige grunt van Mikael Akerfeldt van Opeth. Ook deed de stijl van de muziek - melodische, soms wat doomy deathmetal- mij denken aan Opeth, Swallow The Sun en Daylight Dies. Toch had de band ook zeker een eigen geluid. De twee gitaristen speelden zeer verdienstelijk, ze konden allebei ritmes raggen maar ook prettig soleren! Zoals eigenlijk wel te verwachten viel begon de set van Epica met het orkestrale intro “Indigo” van het nieuwste album “The Divine Conspiracy” . Met daarna meteen de knaller “Obsessive Devotion” Het was meer dan duidelijk dat het publiek echt voor Epica kwam, want meteen zag ik heftige headbangacties en diohandjes in de lucht. Ik ben zelf ook erg bekend met deze band en was benieuwd hoe Simone live klonk. Meestal valt het met female fronted bands wat tegen als je de zang live hoort, maar in dit geval was het perfect! Ze was net weer hersteld van haar ziekte (waardoor de gig in februari ook niet door kon gaan) en haar stem stond als een huis. Hier en daar ging ze ook de hoogte in, waar ze op de cd juist omlaag gaat. Erg knap! Het is duidelijk te horen dat ze zich als vocaliste nog steeds ontwikkelt. Arien van Weesenbeek, officieel sessiedrummer heeft zich recentelijk bij de band gevoegd en liet dit niet onopgemerkt. Hij gaf namelijk een spetterende drumsolo weg waarna de ballad “Safeguard To Paradise” werd ingezet. Niet alleen kan deze band hun instrumenten goed bespelen, ook weten ze het publiek tot het laatste moment warm te houden met droge humor en soms flauwe grappen tussendoor. Wat mij betreft dus een dikke tien. Op zowel de band als de avond in zijn algeheel. Het was tjokvol en de sfeer zat er goed in! Hulde!