Na een week lang voorbereiden en me inluisteren in de toch redelijk veel onbekende bands die dit jaar op Roskilde staan, vertrekken we woensdag 2 juli richting Roskilde. Het is alweer vier jaar geleden dat ik daar was en de dingen die me het meest bijgebleven zijn, zijn de geweldige feesten die we bij de bus hadden als het programma afgelopen was en het prachtige Orange stage met super beeld en geluid. Ook het eigenlijk ontzettend smerige Tuborg bier, dat best nog wel te drinken is als het koud is, maar als het ook maar één graad warmer wordt in kattenpis verandert, staat me nog helder voor de geest. Nico is zondag al met vijf man in de bus richting Denemarken gereden om een mooi plekje te vinden en om alvast een paar dagen mee te doen aan de “warm up” van het festival. De rest van het gezelschap sluit in de loop van woensdag aan. Ik werd telefonisch al voorbereid door Nico dat het dit jaar toch een behoorlijk ander Roskilde zou worden dan we gewend zijn: door de slechtere kaartverkoop had de organisatie twee campings dichtgegooid waaronder de buscamping. Na enig onderhandelen met de organisatie werd er besloten om speciaal voor alle bussen een apart veld open te stellen. Dit hield wel in dat de beruchte feesten bij de bus waarschijnlijk niet zouden plaatsvinden, aangezien we niet op een camping stonden maar er net buiten. In theorie zou dit ook kunnen betekenen dat we iets meer nachtrust zullen krijgen dan we gewend zijn. We zullen zien. Na aankomst blijkt het plekje prachtig te zijn en worden de eerste biertjes door de inmiddels zeventien man sterke Friese delegatie weggetikt. Donderdag overdag is het lekker luieren bij de bus met op de achtergrond een actieve voorzitter Cor die, zoals altijd, met klusjes, lampjes, vlaggetjes en de aggregaat in de weer is. En dan vertrekken we om 17.00 naar het zonnige terrein om bandjes te kijken De eerste band die iedereen wil zien is Clutch. Zelfs Nico is present om deze openingsact te zien en volgens mij is dat een vroegheidsunicum. De donderdag wordt afgesloten door een wel erg rustige set van Radiohead, dit tot volledige tevredenheid van de echte fans en tot ontevredenheid van de rest van het publiek. Weer bij de bus teruggekomen, is iedereen blij weer eens “normaal” bier of Beerenburg te kunnen drinken en wordt er nog lang en rustig nageborreld. De tweede dag was ik van plan een aantal voor mij onbekende bands te gaan zien. Alleen werd het door het mooie weer, de ideale zitplaatsen gepositioneerd tussen bierstand, wc en eetstandje hoofdzakelijk bier drinken. Dat maakte de opdracht om ‘s nachts om half drie Motorpsycho te halen er niet makkelijker op, maar uiteindelijk slaagde mijn missie toch. Redelijk gesloopt liepen we weer terug terwijl het alweer langzaam licht werd. Bij de bus aangekomen bleek er een leuk feestje aan de gang te zijn met een stel Denen. Dus ben ik toch nog maar aan de Beerenburg gegaan en heb ik om half vijf bij zonsopgang“ Sonne” van Rammstein meegezongen. Voordat ik het in de gaten had, was het al half negen en heb ik mijn tent maar eens opzocht. Toen ik opstond kon je goed zien dat de Beerenburg bij de Deense buren zijn sporen had nagelaten, want menigeen lag daar met een megakater buiten zijn roes uit te slapen. Dit is het Roskilde zoals ik het me kon herinneren van een paar jaar geleden. Dat Roskilde een ware uitputtingsslag is, blijkt ook tijdens de laatste twee dagen. Overal waar je loopt liggen mensen, met name Denen, te slapen. Er wordt overal gezeken ook als er geen pisbak is. Zigeuners kruipen over de grond om met blote handen de statiegeld bekers te verzamelen. Het Tuborg bier gaat je bij elke lauwe slok meer tegenstaan en toch blijft onwijs gezellig op het terrein. Het festival wordt zondagavond afgesloten met een optreden van Jay-Z. De leden van de FPZ vinden dit maar een rare keuze, omdat dit niet echt een gangbare festival act is. Maar uiteindelijk moeten wij allemaal toegeven dat hij zijn huiswerk top heeft gedaan, want hij maakt er één van de beste shows van die we gezien hebben dit Roskilde; er komt een vracht aan hits en bekende samples voorbij en zijn live band staat ook indrukwekkend goed te spelen. Jay-Z heeft ons dan ook meer dan verrast en wat ons betreft, we zijn de beroerdste niet, mag hij Beyoncé houden. (En haar de volgende keer ook meenemen.) Compleet gesloopt na vijf dagen Denemarken rijden we naar huis met de conclusie dat het een geslaagd festival was, mede dankzij het weer dat zich voorbeeldig heeft gedragen. Maar er hadden toch wel wat meer topacts mogen staan, want al met al hebben we weinig echt indrukwekkende optredens gezien. Toch weet ik nu al: volgend jaar wil ik weer.