Ruim honderd man, waaronder een groot aantal vaders, moeders, broertjes en zusjes, kwam donderdagavond af op de cd-presentatie van de band Not Shakespeare in poppodium Romein. De singer-songwriter Florian Wolff verzorgde eerst het voorprogramma. Enkel gewapend met zijn gitaar zong hij een aantal hele relaxte liedjes die vooral erg aan de sfeer die de nummers van Jack Johnson oproepen deed denken. Daarna was het dan de beurt aan Not Shakespeare. Deze band geformeerd rondom de tweeëntwintig jarige student Jurrie Meulman heeft het afgelopen jaar een cd opgenomen: No sunshine in tv. Hoewel, misschien is ep wel een betere naam voor het schijfje dat maar zes officiële tracks telt en twee bonustracks. Meulman kon die laatste twee tracks nog opnemen omdat hij als winnaar uit de bus kwam bij Friese singer-songwriterfestival ‘Naked’ en zo nog wat extra studiotijd won. De hele debuutcd kwam tijdens dit optreden voorbij. Sommige nummers stond Meulman met zijn hele band op het podium, vier mannen en twee achtergrondzangeressen. Andere nummers speelde hij alleen met de pianist Laurens van der Meulen, wiens stem trouwens een prima aanvulling vormt op de leadvocals van Meulmans. Meulmans manier van zingen kun je trouwens het best vergelijken met die van Adam Duritz, de zanger de Amerikaanse band Counting Crows. Tijdens het optreden werden er boven het podium tekeningetjes vertoond, waarvan sommige ronduit ontroerend waren. Zo was daar bijvoorbeeld een plaatje van een zielig kijkend mannetje dat helemaal alleen op de maan zat. Later, toen de cd’s gekocht konden worden, bleek dat al deze plaatjes linkjes waren naar de nummers op No sunshine in tv. Deze plaatjes staan namelijk ook op het hoesje van deze cd. Een hele originele vondst en nog een leuke puzzel ook om thuis uit te zoeken welke tekening bij welk nummer hoort. Vooral in het begin van het optreden was er amper sprake van echt samenspel tussen de verschillende bandleden. Vrijwel de gehele band stond vooral met een heel serieus gezicht het publiek in te staren. Ook de bewegingen van de achtergrond zangeressen kwamen erg ingestudeerd over. Bij navraag na afloop blijkt dat de band last had van een monitor die verkeerd afgesteld stond. Dat was ook in de zaal te merken, want zo af en toe bromde het behoorlijk in Romein. “Na een aantal nummers kon ik dat van me af zetten,” aldus Meulman. Pas aan het eind van hun optreden, dat overigens maar een klein uurtje duurde, kwam de band eindelijk echt op stoom. Het nummer ‘Lonelybar’ was één van de hoogtepunten van deze donderdagavond. Het klonk lekker stevig en ook de zangeressen lieten hun choreografieën meer voor wat ze zijn. Er werd op een ukelele gespeeld, het pianowerk swingde behoorlijk en de drummer was prima op dreef. Tijdens dat nummer overstemde Not Shakespeare voor het eerst het publiek, dat verder niet echt muisstil te noemen was. Hoewel er toch regelmatig, waarschijnlijk door een vader of moeder, “sttttttttttttt” geroepen werd