Bij binnenkomst komen er stompende drumgeluiden uit de zaal, we lopen gauw naar binnen. Op het podium staan fakkels en een omgekeerd kruis met een schedel van een stier erop. Vier met corpse paint besmeurde Duitsers. Het is Eternity. De naam zal in elk geval niet voor de muziek gelden, want dit wil niemand lang meemaken. De black metal van Eternity klinkt soms sterk. Maar de gitaristen staan er bij als zoutzakken en het lijkt of hun handen zijn vast geroest aan hun fretten. De powerchords zijn simpel en de solo’s zijn trager dan de belastingdienst. Gelukkig weet de zanger het niveau nog enigzins hoog te houden. Z’n zang is niet al te toonvast maar met zijn vuurspuwen weet hij ons te boeien. Het applaus wat de band dan ook krijgt na een nummer gespeeld te hebben is terecht, vrijwel niks.
Dat het zo stil blijft is natuurlijk logisch, als je dit vergelijkt met het niveau van de hoofdact. Shining komt uit Zweden en is vooral bekend om zanger Niklas Kvarforth. Deze man heeft een, laten we zeggen, ‘uniek’ karakter. Als het optreden begint wordt het duidelijk waarom; twee brandende sigaretten vliegen richting fans die de zanger duidelijk niet aanstaan. De whiskeyfles gaat vluchtig langs zijn mond. Enkelen uit het publiek moeten het ontgelden en krijgen de whiskey over hen heen gespuugd. Niklas zijn blouse is al uit en zijn littekens zichtbaar.
Na twee nummers wordt ingestart met een nummer van de nieuwe cd "VI / Klagopsalmer", welke nog niet uitgebracht is. Duidelijk is dat de band veel energie in het nieuwe album gestoken heeft, die net als ‘V/ Halmstad’ van hoog niveau is. Op dit album werd al een weg ingeslagen richting een melodieuzere vorm van black metal en doom. Tegenstrijdigheid op één podium: terwijl de band rustig staat te spelen, gedraagt de zanger zich als een psychopaat. Hij snijdt zich met de scherven van de whiskeyfles die hij stuksloeg op het drumpodium. Rode druppels rollen over zijn arm terwijl hij zich in trance werkt met de muziek.
Vervolgens klinkt een akoestische gitaar intro en een gitaar die daar met distortion doorheen snijdt. Het klinkt als de pijn die voelbaar wordt wanneer je op je kloten wordt getrapt, je Remy bent in alleen op de wereld ofwel in het Zweeds: ‘Längtar Bort Fran Mitt Hjärta’. Dan komt de agressie los, Kvarforth zijn stem heeft een sterke opbouw. Korte stukken tekst krijgen naarmate het nummer verstrijkt steeds langere krachtige uithalen. Op het hoogtepunt ebt het weg naar de stilte. Een punt waar de nieuwe bassist zich van zijn beste kant mag laten zien.
Er volgen meer nummers van het nieuwe album, maar ook oud werk zoals het nummer ‘Submit to suicide’ en ‘Claws of perdition’ worden ten gehore gebracht. Gitaristen Huss en Gråby weten ons te verbazen met hun Steve Vai-achtige solo’s. Terwijl Kvarforth ons gruwelt wanneer hij zijn bloed in het gezicht van een fan smeert. Het publiek komt er nog achter dat er ook best een pit gebouwd kan worden op de muziek. Shining verlaat ons met een nummer van Halmstad. Het was een heftig optreden. ‘Normale’ mensen met geniale muziek.
Wie: Shining, Eternity
Waar: Poppodium Romein, Leeuwarden
Opkomst: Vanuit het hele land zwarte zielen