Met in de achterzak de sterke verhalen van onze leden kwamen we vrijdagochtend aan bij het festivalterrein in Lichtenvoorde waar we werden onderworpen aan de zeer streng controle door de bewaking bij het campingterrein. De jongens hebben voortreffelijk werk geleverd want ze waren na het doorzoeken van de spullen drie kratten bier, twee flessen deodorant en een nagelknipper (!) rijker.
Normaal hebben we altijd redelijk wat bekijks als we met onze bus het terrein oprijden maar eigenlijk vallen we op de zwarte cross niet op. Om ons heen zijn honderden mensen (hoofdzakelijk met Jovink en Normaal T-shirts aan) met steigermateriaal, bouwketen en veel gekleurde caravans in de weer om zich te settelen voor drie dagen bier drinken. Dit leverde enkele mooie bouwwerken op. Bij de reeds gehavende bus (dit festivalseizoen zijn er reeds twee Senseoapparaten en een computer gesneuveld) waren wij inmiddels ook geïnstalleerd vloeiden de biertjes al weer rijkelijk.
Aan het begin van de avond werd het dan toch echt tijd om even naar het festivalterrein te gaan. Je moet tenslotte ook wat eten. Eenmaal aangekomen op het terrein kon ik alleen maar tot de conclusie komen dat de organisatoren, Jovink en de Voederbietels, het helemaal snappen. Een perfect terrein met voor ieder wat wils. Overal is wat te doen en je komt ogen en oren te kort om alles mee te maken.Vijf muziekpodia, een theaterweide, een blagenparadijs, diverse stuntarena’s, kermisattracties en natuurlijk de crossbaan. Dat de mannen humor (en zelfspot) hebben wordt bewezen door de zeer komische borden die overal op het terrein staan.
De sfeer en het weer waren super en het bier bleef maar rond gaan zodat dat er van bandjes kijk niet heel erg veel terecht kwam. Uiteindelijk heb ik er nog twee gezien voor dat we om drie uur terug naar de bus liepen. Bij de bus werd er nog vrolijk door gefeest tot in de vroege uurtjes.
De volgende ochtend was het een beetje raar wakker worden.
De legertent was door de regen die in de nacht was gevallen half in elkaar gestort, de accu’s van de bus hadden het begeven waardoor ons Senseoapparaat het niet meer deed. Nou is koffie tamelijk heilig in de ochtend dus dat was eigenlijk nog het grootste probleem. Gelukkig reden er koffiewagens op het terrein rond om ons uit ons lijden te verlossen. Na een paar bakjes koffie werden ook voorzichtig de eerste blikken bier weer opengetrokken en de legertent gerepareerd en zo kwamen we weer in ons ritme. Behalve Nico die nog steeds in zijn bloedhete tent lag te slapen.
Bij elk ander festival zou je dan weer richting terrein gaan om muziek te aan luisteren maar hier moet je natuurlijk naar de motorcross aan. Een prachtig spektakel met allemaal mooie creaties waardoor je meer het idee hebt dat je bij een carnavalsoptocht staat.
Op het muziekterrein was alles ook in volle gang alleen kon je duidelijk merken dat het grootste gedeelte hier niet voor de muziek was want je kon bij elk podium zo maar vooraan staan. Moke was dan ook zeer teleurgesteld dat het zo rustig voor hun podium was.
Hoogtepunt van de dag was verder het tafelbuikschuiven in de inmiddels stromende regen met in de hoofdrol onze opper Zwarte Crosser Harm. Dat dit ten koste ging van een pijnlijke knie mocht de pret niet drukken. Na dit leuke intermezzo werden er toch nog de diverse bandjes bekeken en werd het een zeer rustige afterparty in de bus omdat de muziek het niet meer deed door de kapotte accu’s.
De zondag was eigenlijk een heel erg relaxte dag mede door het fantastische weer. Tegen het einde van de dag bewees Jovink dat het publiek echt voor hun komt want voor het hoofdpodium was het nu voor het eerst echt druk. Mijn conclusie over dit festival is: Op de Zwarte Cross willen de meeste mensen maar 3 dingen en dat is: hoofdzakelijk bier ,een beetje crossen en af en toe rocken op muziek van Normaal, Mooi Wark en Jovink en de Voederbietels. Dus wil je een weekend lang uit je dak gaan en je gaat niet al teveel voor de bands dan is de Zwarte Cross een fantastisch festival.
De 'bus' op de Zwarte Cross
Muziek is eigenlijk bijzaak
Een aantal leden van de vereniging waren er al geweest en die vonden dat we toch echt een keer met de bus naar de Achterhoek moesten. Een aantal jaar slaagde deze missie niet omdat de zogenaamde caravankaarten altijd binnen een dag uitverkocht zijn maar dit jaar zijn we er eindelijk in geslaagd om die te bemachtigen.