De eerste band van de avond, Blizzard, is een band die in ieder geval al de nodige ervaring heeft. De band tourt inmiddels het hele land door, staat in voorprogramma’s van acts als de Golden Earing en krijgt lovende aandacht in de landelijke media. Deze avond spelen z een vooral degelijke set pop-rockmuziek. De afwisseling wordt gezocht in het vinden van de juiste plaats in de algehele compositie voor technische doch clichématige vernuftigheden. Bijvoorbeeld een slapsolo op de bas, die mooi is ingepast in de muziek, maar die nauwelijks iets toevoegt aan het optreden. Met clichés van dit niveau is deze band gewoonweg nog niet spannend genoeg. Zangeres Moniek Smids presenteert deze avond haar afstudeerproject dat ze heeft gedaan voor de opleiding Pop en Media. En daar zij voor deze opleiding geslaagd is, mogen we aannemen dat ook zij inmiddels over voldoende ervaring beschikt en klaar is voor het échte werk. De vraag is echter of men wel aandacht besteed heeft aan de podiumpresentatie, want Moniek is zichtbaar aan het stoeien met het vinden van een juiste houding op het podium. Afgaande op haar set, zal zij zich nu voornamelijk gaan richten op het covercircuit. Want onder andere liedjes Mathilde Santing, Beth Hart en Evanescence passeren de revue, waarbij zij ondersteunt wordt door verschillende muzikanten. Een bewerking van “Running up that hill”, oorspronkelijk van Kate Bush, is echter het enige liedje dat echt aankomt en waar echt van te genieten is. Anders dan Moniek, staat Kim Janssen alleen op het podium. Deze artiest kun je indelen bij de categorie singer-songwriters. Wie verwacht dat Kim een vrouw is, komt er bekaaid af, want Kim is een man. Een man met mooie gevoelige liedjes, die zichzelf op gitaar begeleidt. Zijn optreden oogt professioneel en klinkt net zo. En ook net zo als de muziek van andere singer-songwriters zoals Lucky Fonz III, Charles Frail en Jeff Buckley. Daarom heb je ook bij dit optreden niet gevoel dat dit een optreden is dat je écht moet zien. Expletive Deleted is de laatste band van de avond. Vier man sterk staan ze op het podium, met een voortdurend in het Engels sprekende frontman. In het begin vragen sommige toeschouwers zich dan ook hardop af of “die niet gewoon in het Nederlands kan praten”. Gedurende het optreden wekt hij echter toch de indruk dat hij inderdaad echt uit Engeland komt. Maar ondanks z’n inmiddels overtuigende Engelse aankondigingen, weet ook deze band toch geen een blijvende indruk achter te laten. Misschien spelen zenuwen daarbij wel een rol en blokkeren die deze band om tot de essentie van mooie liedjes te komen, het gevoel. Nu klinkt de band te basaal en gaat het optreden totaal aan je voorbij. In ieder geval weten we na deze avond wie deze nieuwe acts zijn en wat ze doen. Helaas hebben ze geen van allen op dit moment echt wat te vertellen. Voorlopig moeten ze dus nog maar goed hun best doen in de lokale scène en daar door middel van dit soort avonden snel meer ervaring op doen. Voor het neutrale publiek had deze avond helaas niet zo veel te bieden, zeker ook omdat het cafégedeelte ook nog dicht was. Een matig avondje in Romein dus. Wie: Lokaal Kabaal Waar: Poppodium Romein Opkomst: 65