Aan In Julia´s Mindscene de eer om de popronde in Leeuwarden te openen. Dit in de foyer van de Harmonie, dat tussen de voorstellingen door nog een gaatje wist te vinden voor deze popronde-band. In hun alledaagse kloffie wat lichtelijk afsteekt in een toch wat chique Harmonie beginnen ze nog voor achten aan een soort van jamsessie. De ambiance werkt deze sessie in de hand: maar een handje vol publiek en hippe loungebanken die de Harmonie voor deze gelegenheid van zolder heeft gehaald. Lange maar erg muzikale liedjes brengt In Julia’s Mindscene ons, een mix van experimental, folk, rock en luisterpop. De liedjes lijken net verhalen waarvan je weet dat ze prachtig zijn, alleen lijkt de clou niet door te breken. De heren hebben moeite om erin te komen, de zanger krijgt last van z´n strot en de organisatie van de Harmonie loopt te panieken dat de voorstelling begint en dat de band te horen is in de zaal. Een band als In Julia´s Mindscene zou mooier overkomen op een klein podium in een kleinere zaal, misschien iets voor volgend jaar? Dan, na een groot gat in het programma (een uur en kwartier), is het dus niet haasten geblazen voor de volgende band. In de Utoop spelen The Cheerfull Fruitflies, een blues/jazz band die twee keer drie kwartier zal spelen in de coffeeshop. Omdat de Grote Hoogstraat lastig te vinden is begint de band twintig minuten later dan gepland. Maar na slechts een kleine tien minuten nodig te hebben gehad om de set op te bouwen, wordt er snel begonnen. De uitklapbare wegwerpbrilletjes van de Ikea zijn opgezet, als soort van act en lekkere onvervalste blues klinkt er uit de speakers. Alle oude songs die ze spelen lijken over wiet of stoned zijn te gaan; opgaan in je omgeving, zullen we maar zeggen. Dat is dan ook meteen hun kracht, want iets nieuws qua muziek brengen ze niet, maar de act is fantastisch! Om tien uur staat op het podium van Wolwêze de Utrechtse band The Happy Few. Ook in Wolwêze is het nog niet druk, dus de band moet het doen met The Happy Few die het zaaltje achter in de studentenvereniging al wel hebben gevonden. Het viertal speelt eerlijke, frisse pop die goed in elkaar zit en prettig in het gehoor ligt. Toch kan de band geen indruk achterlaten dat we nu iets bijzonders hebben gezien, het is allemaal net iets te gewoon. Dan naar de Academie voor popcultuur. Daar spelen The Bloody Honkies. Een bluesrockband uit het oosten des lands. Het podium is net zo groot als de rest van de zaal, of de rest van de zaal is net zo klein als het podium, het is maar hoe je het bekijkt. In ieder geval kloppen de verhoudingen de verhoudingen van het zaaltje niet en de band voelt zich er duidelijk ongemakkelijk bij. Tel daarbij op dat er erg veel licht is – het leek wel overdag!- en dat het publiek het ook hier liet afweten – 20 man -, en dan heb je niet de ingrediënten voor een dampend rockconcert. Het siert The Bloody Honkies dat ze er toch gewoon voor gaan en er in slagen een goed optreden neer te zetten. Ze spelen een bluesrock die de vuige rauwe rock heeft van Velvet Revolver en de pakkende blues van The Black Crowes. Ook The Doors zijn duidelijk van invloed op deze band die gezegend is met drie hele goede muzikanten. Een aanrader om eens te zien in een échte rokerige concertzaal. Dan snel terug naar Wolwêze, want daar speelt het leukste bandje van de avond. Naar het schijnt in ieder geval, want The Madd hebben zojuist getekend bij het gezaghebbende Exelsiorlabel (o.a. Spinvis, Johan, Alamo Race Track), en dat belooft dus wat. De jongens zien er uit als een beatgroep uit de jaren 60 en dat is dus ook precies wat ze zijn. Ongeneeslijk Beat heet hun debuutalbum en dat laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Haal je vaders platencollectie van zolder en luister naar platen van The Beatles, The Monkees en Gerry and The Pacemakers. Luister daarna na The Madd en je weet dat de jongens 50 jaar te laat zijn geboren. Niet origineel dus, maar wel met heel veel passie en liefde weet The Madd het publiek aan het dansen te krijgen. Want The Madd is hartstikke leuke live-band, en als je The Beatles leuk vindt (en die mensen zijn er!) vind je The Madd ook leuk. Een leuke afsluiter in Wolwêze waar het inmiddels behoorlijk druk is geworden. In 058 – bij de meesten nog beter bekend als de oude Rock It – vond de popronde-afterparty plaats. Ook hier stonden nog twee bands op het programma. Capacocha werd aangekondigd als electro-rock ’n roll. Het was meer electro dan rock ’n roll en de band speelt de Popronde als éénmansformatie, omdat de drummer van de band ziek is. Capacocha is toch vooral een project van Capa of te wel René Beerens. Ook in zijn eentje heeft hij er geen moeite mee een merkwaardig optreden neer te zetten met gitaren, beats, piepjes en kraakjes en een mix van stijlen van dancehall tot techno. Bijzonder is het zeker en het publiek danste er flink op, dus dat zal wel goed. De nacht zou worden afgesloten door Klezmerband Caspian Hat Dance, maar die kwamen zo verschrikkelijk laat opdagen dat ze onbetaald en onverichte zaken weer naar huis werden gestuurd. Gevraagd om een reactie, reageerde Popronde organisator Bas Broeder enigszins geprikkeld: “Met die band is het altijd wat, ze spelen zowat in elke stad en altijd is er weer wat anders aan de hand. Nu dit weer!” . Zoals 3voor12 Friesland eerder al berichtte verloopt de organisatie van de popronde in Leeuwarden niet zonder slag of stoot. Met te weinig deelnemende podia en gelet op de bezoekersaantallen vroeg op de avond lijkt er inderdaad weinig toekomst voor dit reizende festival. Toch waren er vrijdag genoeg hoogtepunten te bekennen: goede bands en goede opkomsten aan het einde van de avond. Meer deelnemende podia zal een breder aanbod van bands opleveren en dus ongetwijfeld ook een hogere opkomst. De organisatie van de Popronde wil op korte termijn met de verschillende podia en cultuurwethouder Yvonne Bleize om tafel om te praten over de toekomst van een Leeuwarder editie van de Popronde.