Afgelopen vrijdag trad Keith Caputo op voor een goed gevuld Bolwerk in Sneek. Als special guest heeft de zanger van Life of Agony Ricky Warwick meegenomen op zijn "Sick to Death Tour". Het Bolwerk programmeerde daar nog optredens van de zangeres Coco en de band Ilanois voor. Coco Zangeres Coco brengt wat "standaard" intieme popliedjes ten gehore met een bluesy inslag, de liedjes blijven goed overeind staan en worden met volle overtuiging gebracht. Hoewel vergelijkingen met Anouk snel gemaakt zijn, weet Coco zich hier goed van te ontworstelen. Toch mist het haar nog aan eigenheid, zo viel een afsluitende Black Crowes cover nogal uit de toon met het voorgaande. Ilanois Met de nodige technische problemen gaat Ilanois van start. Enthousiast brengen ze liedjes van hun laatste langspeler "Do you hear me". Terwijl de begeleidingsband zich uitleeft, trakteert zanger Ilan Palstra op zijn beurt het publiek op mooie zangpartijen. Het publiek krijgt een klein half uurtje lekkere liedjes die fijn in het gehoor liggen voorgeschoteld met als hoogtepunt de bescheiden hit "Do you hear me". Ricky Warwick Het zal wel een hype zijn: veel muzikanten die hun strepen al lang en breed verdiend hebben in de zwaardere metal bands, lijken nu hun rust te vinden in een "one man, one guitar setting". Zo ook de in houthakkers blouse gehulde Ricky Warwick, tevens frontman van The Almighty. De beste man brengt korte blues/folkachtige liedjes a la Bruce Springsteen of Bob Dylan, maar wel met de scherpe punkrand die zijn oude band zo kenmerkt. Nummers gaan over drank, vrouwen, drugs en zelfs het "Fuck Bush" wordt door de zanger niet gemeden. Warwick vraagt of mensen zijn oude band nog kennen, maar de stilte in de zaal is veelzeggend zodat hij maar een Cash song inzet. Het publiek is er niet minder enthousiast om geworden en zingt in grote getale mee met "I fought the law & the law won". Mister Warwick loopt tevreden het podium af. Keith Caputo Voorzien van kleurige sportschoenen en een hippe space-overal betreedt Keith Caputo als laatste act het podium dat inmiddels door vele kaarsen wordt verlicht. Caputo beweegt zich haast verdwaasd voort, kijkt zo nu en dan mensen recht in het gezicht en zodra hij zijn mond opent is het duidelijk waarom we hier allemaal zijn... De mooie dromerige liedjes, de goed van leer trekkende rocksongs, de haast huilende zang van Caputo en zijn opmerkelijk beeldende uitspattingen. Een vol uur brengen Keith Caputo en zijn begeleidingsband The Sad Eyed Ladies een goede bloemlezing van beide studioalbums met de nadruk op het laatste werk. Pas halverwege de set verschijnt er eindelijk een lach op Keith's gezicht, tot groot genoegen van de toeschouwers. Met een fijn geluid, een strak spelende band en een gedreven Caputo in gedachten gingen de mensen tevree naar huis.