Zomaar een dinsdagavond in november. Buiten is het druilerig en koud, maar binnen in een met 1000 man gevulde Harmonie straalt de warmte er vanaf. De uit Californie afkomstige Beth Hart is namelijk met band neergestreken in Leeuwarden. Naar aanleiding van haar derde studioalbum ’37 days’ heeft Beth een tour gepland door Nederland. Het was even billenknijpen toen bekend werd dat haar show in Utrecht van afgelopen zondag was afgelast wegens verkoudheid. Blijkbaar heeft de rust haar goed gedaan, want in de Harmonie presenteert ze zich weer als een broodje gezond. Het voorprogramma van zangeres Wies Peeters met gitarist en toetsenist doet de bezoekers vrij weinig. Het lukt deze driekoppige akoestische band niet om een opzwepende show neer te zetten. Vooral door het ontbreken van drums komen de nummers ietwat plat over. Wies Peeters zou beter tot zijn recht komen in een kleinere zaal. Het Leeuwarder publiek heeft kennelijk geen opwarmer nodig, want vanaf het moment dat Beth het podium bestijgt is de zaal er helemaal klaar voor. Ze neemt plaats achter de toetsen en zingt vanaf daar haar eerste ietwat rustigere nummers. De balad ‘Jealousy’ van haar nieuwste cd voert ze zeer intens en toch ook krachtig uit. Het is bijna onbegrijpelijk dat deze zangeres alleen bekendheid geniet in Scandinavië en in ons kikkerlandje. Ze beschikt namelijk over een dijk van een stem, waarmee je tsunami’s buiten de deur kunt houden. De afwisseling tussen gevoelige nummers en stevige rock songs brengen een mooie dynamiek in het optreden. Bij de hardere en meer uptempo nummers staat Beth op van achter haar toetsen en danst zij sexy en energiek over het podium. Bij een nieuw nummer, waarvan de tekst nog niet volledig af is, gaat de op blote voeten optredende Beth de zaal in om daar te zingen. Van de reactie van het publiek wil ze laten afhangen of ze het nummer al dan niet gaat afschrijven. Mede door deze uitvoering worden zij en haar nummer onder luid gejuich ontvangen, dus dat zal pennen voor haar worden. ‘LA Song’ is het bekendste liedje van de band en wordt dan ook luidkeels meegezongen. Ditzelfde geldt voor de klapper van de avond ‘Leave the light on.’ Een echte tranentrekker die ze vanachter haar toetsen gepassioneerd en vol emotie weet over te brengen. Beth legt haar hele ziel en zaligheid in haar nummers en komt live dan ook vele malen beter tot haar recht dan op cd. Ook gitarist Jon Nichols is het aanschouwen zeker waard en is echt een prachtige verschijning. Zo uitbundig en krachtig als Beth op het podium staat, zo kalm en relaxed staat Jon als een rockveteraan zijn kunstje uit te voeren. Ondertussen wisselt hij in de show ongeveer acht keer van gitaar en blijft geroutineerd doorspelen alsof hij aan het bollenpellen is. Hoe dan ook, het was een optreden om je vingers bij af te likken. Het is zo knap hoe deze stoere chick bij haar uithalen nog voller klinkt. Mocht je voor de aanstaande oudejaarsavond nog geen plannen hebben gemaakt, besluit dan om haar te gaan bewonderen in Paradiso.