Onder de noemer Night of the Sirens speelden vijf acts in poppodium Romein met als gemeenschappelijke deler dat een vrouw de hoofdrol speelt. Charlie Dee steelde de show. Eerste act van de avond was Jamila uit Harlingen, ze werd afgelost in het café door zangeres Rodina. Beide acts wisten het publiek maar matig te boeien. Een podium als Romein bleek voor hen nog absoluut een paar maten te groot. Hoewel het bij beide zangeressen niet aan zangkwaliteiten ontbrak, was hun aanwezigheid op het podium weinig interessant. Veel eigenheid hadden beide acts niet. Positieve uitzondering was de goede begeleiding op bas, fluit en viool bij het optreden van Rodina. Gelukkig gaat het daarna beter. In de 'grote' zaal staat Miss November. Dat is weer zo'n nieuw bandje uit Leeuwarden en gelukkig één met enige potentie. De band speelt lekker in het gehoor liggende rock en zangeres Iris van der Weide heeft wel wat weg van Anouk. En hoewel Miss November er op het eerst gezicht lekker uitziet én lekker klinkt, heeft ook deze band nog een lange weg te gaan. Zo bewijst een project als Freesonica al snel zijn meerwaarde, want Iris moet zangles nemen om het maximale uit haar stem te halen, de band moet eens met iemand over podiumpresentatie praten en als ze de geluidsman het werk laten doen, klinkt het ook nog eens een stuk beter! In de bar is het inmiddels tijd voor Grote Prijs-finalist Pien Feith. Deze sympathieke Utrechtse singer/songwriter begeleidt zichzelf op een Fender Jazzmaster en trakteert het publiek op een set prachtige indie-liedjes. De bar van Romein leent zich niet goed voor een podium en zeker de opstelling van tafels en stoelen zorgt voor een uitermate rumoerig publiek, zo rumoerig zelfs dat ondergetekende zich wel genoodzaakt zag hier zijn openbare ongenoegen over te uiten, anders had hij hier nooit een zinnig woord kunnen schrijven over het optreden. Pien zei desgevraagd zich er niet te veel aan te storen en zich te concentreren op de mensen die wél luisteren. En die luisteraars maakten een prachtconcert mee. Met haar karakteristieke stemgeluid wisselde de heel makkelijk zingende Utrechtse oude nummers af met nummers van de EP "The wilderness sound" die ze eerder dit jaar met haar band uitbracht. De afsluiter in de grote zaal is de Rotterdamse Charlie Dee met haar band. Een paar jaar geleden schreef poprecensent Jacob Haagsma al het volgende over haar: 'Met speels vlinderachtig enthousiasme dwarrelt ze over het podium. Ze wil best even simmen over de miezerige trekjes van haar eigen bestaan of de donkeren wolken boven het spel der relaties. Maar haar stem klinkt toch altijd alsof van achter die wolken elk moment de zon kan doorbreken'. Beter hadden wij het niet kunnen zeggen. Hulde aan Charlie Dee! Ze had echter een volle zaal verdiend, in plaats van de krap 100 mensen die er nu waren.