Dag 1 Zondag: (DRUMS) Ook wij van de New Killer Stars moesten er aan geloven. Begonnen in augustus 2006, al jammend in een oefenruimte, nu krap aan een jaar later in een dure professionele studio opnemen. Hoe dat zo snel? Eerst de Friese bandcontest winnen en de titel beste band van Friesland op je naam hebben staan. En dan mag je ook nog eens meedoen aan Freesonica. In totaal kregen we 10 geschonken studiodagen cadeau. 5 van de bandcontest en 5 van Freesonica. Dus wij met Nico Uithuyse bellen en plannen. Vanwege allerhande vakanties, optredens, bomaanslagen en andere obstakels begonnen we begin september met opnemen. Ik had al even een lofi-opname op cd door zijn brievenbus gegooid, zodat hij wist wat hij kon verwachten. We spraken af op een zondagmiddag en waren alle drie in een uiterst relaxte bui. Niet wetend dat de nodige zweetdruppels nog gingen komen. Spullen inpakken dus en op weg naar de studio die gemiddeld 10 minuten van mijn ons huis ligt. We stonden voor de studio en belden aan, geen gehoor, even wachten, hebben we ons vergist in dag, tijd? Dan maar mobiel bellen. ‘Ja de bel is kapot’, zei Nico triomfantelijk. Nico neemt alles digitaal op en om heel eerlijk te zijn, hadden we geen idee wat we konden verwachten, dus we gingen maar gewoon spelen en zijn aanwijzingen opvolgen. Ikzelf heb al 3 keer eerder in een studio, elders, opgenomen, maar de andere 2 bandleden hadden hun debuut. Nico is een aardige kerel die gauw in de gaten heeft wat je wilt en geeft hier en daar aanwijzigen voor sound en productie. We begonnen met drums, Cesar (bassist) en ik, Sytse (gitaar, leadvocal) stonden in de control-kamer en Jelle zat achter de drums met zijn koptelefoon. We speelden met zijn drieën en over de grote studiomonitoren klonk het reusachtig. Ik kreeg toen al sterk het gevoel dat het groots ging klinken. Even warmdraaien, en klatsboem gelijk maar opnemen. Alles ging goed totdat Nico de metronoom liet meedraaien. Oei, daar kwamen de eerste zweetdruppels al. En vooral voor Jelle (drummer), want dat valt niet mee perfect in de maat drummen, maar toch na wat wennen kwam het goed. Ik kan me goed voorstellen dat de drummer menige niet-christelijke woorden heeft uitgeworpen in de geluidsdichte drumkamer. 1 keer, 2 keer, 3 keer en 4 keer raak! Het staat erop. Gelukt! Nog 3 te gaan. De volgende ging ook vlot. Totdat we bij een nummer kwamen die we afzonderlijk thuis hadden geoefend, omdat het pas geschreven was. Gewoon proberen, 1 keer, 2 keer, 3 keer. ‘Nee, dit wordt niks’, dacht ik. En daar kwam Nico al met het advies, laten we dit maar niet doen, want hier zijn jullie nog niet klaar voor. Ok, lets forget about it. Volgende nummer, paar keer spelen en ja hoor, ook die stond erop. Drie uur later stonden we op straat en hadden Jelle en Nico een knap staaltje drum- en opnamewerk geleverd. Alle drums stonden erop. We hadden met Nico afgesproken de maandag daarop om 7 uur verder te gaan met de bas. Het was half 4 ‘s middags en ik ging weer naar huis om mijn dagelijkse hobby, bier drinken en televisiekijken, voort te zetten. Dag 2 maandag: (BAS) Klaar met werk. Gauw haasten, magnetronmaaltijd Bami van de appie-heijn warm maken, opvreten, nog even snel 10 minuten Discovery-channel kijken en op naar de studio. Daar stonden we keurig op tijd, ongelofelijk maar waar, op de stoep bij Nico. Alle drie vol energie, klaar om de hele boel af te breken. Eerst even een bakje koffie, en de boel uitpakken, gitaren stemmen en de bas inpluggen in de studio-pod. Dat is zeg maar een apparaat zo groot als een dvd-speler waar je je gitaar of bas rechtstreeks inplugt en dan heb je geen versterker meer nodig. Cesar was klaar om los te gaan, dus we zetten de drums aan, en wauw wat klonken die vet, fucking zwaar en knoeterhard. Cesar is iemand die zich niet gauw gek laat maken en had al heel snel alle nummers erop staan. Jelle en ik zaten er naast met het hoofd op en neer te deinzen, todat een bevriende muzikant van Nico met een enorm bos krulhaar even langs kwam. We lieten Cesar even zijn gang gaan en gingen even met de krullenbol praten, ontzettend aardige kerel, want hij leenden mij zijn vintage marshall buizenamp. Hey! Das betere shit. Kort daarop was Cesar alweer klaar en stonden we 15 minuten later op de stoep. Dag 3 (GITAAR) Daar stonden we een paar dagen later weer om 7 uur . Even kletsen en maar weer gelijk los. Gitaar stemmen, effecten afstellen, gitaar in de Marshalll buizen amp en opnemen maar. 1,2,3, en los. De band loopt. Dat ging voorspoedig. Volgend liedje. Nico moest vanwege bierconsumptie even pissen en liep langs de amp met de handen op de oren. Wat stond deze ongelofelijk hard! Heerlijk zo’n teringhard, smerig gitaargeluid. Daar was hij weer, nog even pesten door gitaar aan te slaan terwijl hij er langsliep. Haha. Opnemen maar. Die stonden er al snel allemaal op, na een paar missers. Dan de gitaar solo’s, dat was zweten, zodra hij opname riep leek het alsof mijn handen werden bestuurd door het verstand van een zwakzinnige, ze deden alles behalve goed spelen. Jelle was intussen al 2 dagen aan het kijken en ging uit pure verveling met zijn telefoon filmen. En ja, hoor 30 minuten later stonden we weer op de zelfde stoep buiten. We fietsen met zijn drieën naar huis en praten nog wat na. Vanwege de drukte met optredens was het aankomende weekend het enige vrije voor ons drieën en besloten we dat ik in mijn eentje de vocals zou gaan opnemen. Ze drukten me beide dan ook op het hart: zorg dat het rauw en vet erop komt! Geen poppy-zang. Rauw! Duidelijk boodschap. Hierop scheidden onze wegen. Dag 4 (ZANG) Nu ging het gebeuren. Ik stond alleen voor de deur, met een gitaar, koffertje en een halve liter Wodka, van hoop op zegen. Hoi Nico, alles goed? Ja, met jou ? ja. Mooi. We gingen zitten, hij liet zijn inmiddels ruw afgemixte nummers horen en wow!! JEZUS! Maar dit had ik niet verwacht! Vette beukende drums, zware bas, met een gemeen rauwe gitaar erover. Ok dit komt helemaal goed dacht ik, terwijl ik de fles wodka op mijn mond positioneerde. ‘Ik heb maar een fles wodka meegenomen voor een rauwe stem’, zei ik. Waarop Nico met een knipoog zei: ‘oh, daar hebben we ook wel een effect voor hoor.’ Dus ik het zang-opnamehok in, met een peperdure Neumann microfoon voor me. Fles open, drinken, teksten op de standaard. Koptelefoon in. Zingen zingen zingen, drinken, drinken, drinken en 3 uur later zat ik totaal aangeschoten en draaierig in de stoel naast een lachende Nico. Hij liet het nog even horen, en wow! Dat was goed gelukt, dankjewel Smirnoff! En 10 minuten later stond ik weer buiten. Twee weken later onderweg naar een optreden en we waren al ruim een half uur te laat vertrokken, belde Nico: ‘ik heb 2 nummers klaar! Kom het cd’tje ophalen.’ Wij rechtsomkeert terug de demo ophalen en luid in de auto draaien. Supervet! Nog in afwachting op de volgende twee nummers. Het geheel had een rauwe sound en was vrijwel onberoerd gebleven qua effecten. Alles was vlotjes verlopen, dankzij Nico en onszelf. En nu terwijl ik dit schrijf moeten de definitieve versies van alle 4 nummers nog op de website www.newkillerstars en www.myspace.com/newkillerstars komen en kunnen jullie deze gratis en voor niks downloaden zoveel jullie willen. Ik dank hierbij alle mensen die ons hebben geholpen om zo snel zo ver te komen. Houd onze sites in de gaten voor opkomende optredens zoals Eurosonic 2008, de Melkweg etc. De hiervoor beschreven, opgenomen nummers zullen 10.000 maal worden gedrukt op de cd van Freesonica 2007! Zorg dat je er 1 krijgt. En vergeet nooit dat muziek om muziek draait en niet om wat hip is of wat mode is, fuck dat! Cheers! Groeten Sytse (zanger, gitarist New Killer Stars)