Vrijdagavond, tijd voor wat lekkere rock-'n-roll. Althans, dat is het gevoel waarmee men doorgaans naar een rock-'n-roll avondje gaat. Zo niet vrijdag de negende, toen was er iets beters op tv. Jammer want de line-up was erg sterk. En Gronings ook. Erg Gronings. Dat zou op zich al reden genoeg moeten zijn om te gaan... Michiel Hoving en Claudia Hek, ook wel Sixtyniners, mochten het eerste optreden van de avond verzorgen. En dat deden ze meer dan aardig. De oorsprong van de bandnaam ligt volgens dame en heer teveel in de privésfeer. Deze zal hier dan ook verder niet besproken worden. Over de muziek valt gelukkig meer te zeggen. Dukes of Hazzard met drum en Gitaar, Southern Rock. Eenvoudige, doeltreffende drums, een beetje White Stripes. Dit combineren ze met een lekkere gitaarsound die in een Amerikaans truckerrestaurant niet zou misstaan. De Sixtyniners weten een gezellige sfeer neer te zetten, ondanks het weinige publiek. Prima set, met een goede combinatie van intimiteit en humor gebracht. Zeker eens gaan kijken als ze in de buurt optreden. T99 is de volgende muziekgroep van de avond. Een drietal mannen die eruitzien als Ierse immigranten uit de jaren 20 nemen plaats op het podium. Uiteraard in bezit van een contrabas en een emmer voor bij het drumstel. Na een lekker uptempo begin, stuurt de band ineens aan op een meer relaxte kroegsfeer. Een lichte vergelijking met Tom Waits is niet misplaatst. Het niveau van de muzikanten en het samenspel valt erg op. Een zingende drummer valt trouwens altijd op. Zo tegen het eind van de set mag er nog even geschud worden met de billen. Was ook wel op zijn plaats, na het wat te rustige middenstuk. Hoogtepunten van de set zaten in het staartje. Een uitgesponnen, lekkere boogie en een fantastisch stuk Rock, Soul, Rythm en Bluesevangelie aan het eind. De hoofdact van de avond was Green Hornet, die een flink stuk van hun nieuwe plaat "So much To Give" ten gehore brachten. Een fantastische band. Het was dan ook treurig om te zien hoe het publiek in Drachten het alweer liet afweten. De mannen spelen een lekkere mix van punk, soul, rock en, hier en daar, dansmuziek. Het geheel komt lekker ranzig over. Doet erg denken aan, bijvoorbeeld, een Jon Spencer. De gave orgelsound van de band is een plezier om naar te luisteren. Dansbaar, springerig, rauw en groovy. Weinig opsmuk, geen imago bullshit. Gewoon lekker hard beuken. Zo hard in feite dat de stoppen springen en een voortzetting even op zich laat wachten. Goed om te zien dat Green Hornet daarna nog bereid is om een flinke set neer te zetten. Ook al betekent dat 'Der Mussolini' , een cover van DAF, spelen voor slechts een paar licht aangeschoten journalisten van 3voor12 Friesland. Wat: ROCK N ROLL RUMBLE Waar: Iduna, Drachten Wanneer: vrijdag 9 november 2007 Belangstelling: Een man of veertig