Na de boodschappen en een mentale voorbereiding met koffie zijn we vertrokken naar Drachten. Niet zomaar een avondje Drachten, maar naar het feest van de levende doden, Drachten Death Fest. We arriveerden rond 19.00 uur in Iduna en liepen meteen de zaal in, omdat we iets hoorden wat klonk als een spelende band. Blijkbaar waren we nog niet helemaal wakker, want het viel ons niet op dat we naar een soundcheck aan het luisteren/kijken waren. Ik vond het al een beetje aan de vreemde kant dat de heren met de rug naar ons toe stonden. Toen we doorhadden wat er aan de hand was, zijn we eerst maar even koffie gaan zoeken. Snel begonnen de Duitsche Heerschappen van Septycal Gorge te spelen. Ik moet heel eerlijk zeggen, misschien door mijn onwetendheid over de band zelf, vond ik dat het zo nu en dan klonk alsof ze niet wisten wat ze met de situatie aan moesten. Het publiek was amper mee te krijgen. Er was een constante aan- en afvoer van mensen die even kwamen kijken en vrij vlot weer vertrokken. Dat was erg jammer, omdat de jongens toch wel een aardig goedlopende set wisten neer te zetten. Er zat pit in, ook de mid-tempo stukken deden het naar mijn mening goed. Dat soort catchy stukken zouden de beentjes toch in de lucht moeten krijgen. In ieder geval zou je wat haar moeten zien vliegen. Er was wel 1 zekere dame die aardig los was. Maar van andere bangende mensen was niets te bekennen. Om bepaalde redenen werd de set ook verkort, ik heb niet precies meegekregen waarom, maar het zal iets te maken hebben met de soundcheck. Goed, op naar de 30 minuten pauze waarin de voorgaande band tijd had hun zooi mee te nemen en de volgende band tijd kreeg om hun zooi er neer te gooien. Mooie kans voor Fred en mij om wat koffie te scoren en zodoende er weer met frisse moed tegenaan te gaan. Lang leve het backstage gebeuren. Er hing backstage een hele gemoedelijke sfeer; het was bijna broederlijk te noemen. Ergens vanaf de gang begon het weer te dreunen maar aangezien we de vorige keer voor de soundcheck-truc waren gevallen, bleven we nog heel even de vreedzame sfeer inademen. Toen werd het toch weer tijd om de spullen bij elkaar te zoeken en de zaal in te stormen. Caedere was aan de beurt en dat was te merken. De zaal was veel voller dan tijdens het optreden van Septycal Gorge en dat is ook niet zo verwonderlijk. Caedere is namelijk een band die uit ons eigen achtertuin komt. Enschede nog wel. Vanaf het moment dat we de zaal inliepen was de energie die de band uitstraalde te voelen. De rest van het publiek was het kennelijk met me eens, want er begon zich een aardig nette pit te vormen. Niet buitensporig, maar ook niet te klein om niet opgemerkt te worden. Het samenspel tussen de twee beste mannen die de vocalen voor hun rekening namen was erg goed uitgedacht en ook de rest klopte precies. Het klonk als een goed geoliede machine die precies wist wanneer het moest stoppen met het snelle pompen en moest overstappen naar een meer herkenbaar tempo. Dit had als gevolg dat er voor mij een muur van haar ontstond en als dat eenmaal gebeurt dan weet je dat het goed zit. Ook de rest van de set viel goed bij het publiek en het leek er eindelijk op dat het dan ook tijd was om los te gaan. Een zeer geslaagd optreden en ik kan er nog vaak van nagenieten dankzij de promo die ik op de kop heb kunnen tikken. Pauze, koffie, ananas, bijpraten met kennissen die zich ook backstage bevonden. Even de nicotine bijvullen en weer onderweg naar de volgende band. En om met de deur in huis te vallen: Craniotomy uit Slowakije was een groot succes! De energie was wederom te voelen. Of dat nu kwam door de dreunende en blazende speakers waar ik zo heerlijk dichtbij stond of puur door het feit dat de frontman keer op keer de pit indook. Het energieke van de band had zeer zeker zijn uitwerking op het publiek. De pit werd steeds groter en groter tot er op een gegeven moment zelfs een stapje achteruit gedaan moest worden door ondergetekende. Ook deze jongens gaven een set weg die het blijven meer dan waard was, puur om de perfectie aan te kunnen horen die ze wisten te brengen. Zeker de moeite waard om eens op te zoeken op bijvoorbeeld Myspace. Maar als je de intensiviteit mee wil maken moet je zeker naar een optreden van ze. Craniotomy was een fantastische opwarmer voor de headliner Abysmal Torment van het verder rustige eiland Malta. Deze band wist mij heel snel te overtuigen van hun kunnen. Wederom was er een mooie grote pit te vinden en qua energie was het OK. Het was te merken dat ze het naar hun zin hadden op het niet al te grote podium van Iduna. Ik ken ze eigenlijk niet goed, maar de response van de andere mensen was erg goed. Ook hierbij was er een mooi samenspel te vinden tussen 2 vocalisten. De set zat erg strak en gelikt in elkaar. Een dikke tien voor deze band. De avond was een groot succes en als je mij niet geloofd vraag je het maar aan die jongen die na afloop zijn tanden aan het zoeken was. Door die ene uitvaller was het geheel een half uur eerder afgelopen wat jammer was, want de sfeer was verder geweldig en de muziek overdonderend.