Twee jaar geleden moest het publiek nog met een ludieke actie – iedereen die aan de kassa een afstandsbediening kon tonen mocht gratis naar binnen – naar het festival gelokt worden. Vorig jaar kwam men al spontaan, zij het nog steeds niet massaal naar De Lawei, maar de organisatoren vonden dat zo’n uniek festival beslist een kans moest hebben en het daarom in elk geval een derde keer te organiseren. Dit jaar waren Monstertux, DAAN, Ad Visser en het Amsterdamse elektropopduo Zea enkele van de gasten. En DJ Okkie natuurlijk weer voor de vaste muzikale omlijsting. Gruppo Sportivo was dit jaar de publiekstrekker, maar Do The Undo (de nieuwe band van Daryll Ann zanger-gitarist Anne Soldaat) zou volgens Idunaprogrammeur Michiel Stavast, zoals Spinvis en Simon Vinkenoog dat vorig jaar waren, wel eens de band kunnen zijn waarover nog het langst zal worden nagepraat. Een (fragmentarisch) verslag. Monstertux mocht om kwart over acht het festival aftrappen. Vanwege het tijdstip voor slechts een handvol bezoekers, maar dat weerhield het vijftal er niet van om een gloedvolle en geïnspireerde show neer te zetten. Mijn laatste ontmoeting met Monstertux is al weer van een tijdje geleden en ik werd daarom vooral verrast door het zelfvertrouwen van de band. Eén van de positieve gevolgen van hun deelname aan hun recente FreeSonica-avontuur, volgens zanger-gitarist Sjoerd van Kammen. De nummers van hun laatste EP During Daytime kwamen op het podium echt tot leven en de nieuwere nummers als Boy Meets Girl en Leaves deden daar in niveau niets voor onder. Mister Toppop Ad Visser deed op Zappop de allereerste try outs van zijn nieuwe voorstelling waarmee hij het komende seizoen als singer songwriter de theaters afreist. Zijn verhaaltjes waren aanstekelijk, zijn liedjes (een paar van zijn 1050 coupletten tellende lied ”De parade van de hemelse tragedie”) aardig, en toen Visser de dialoog zocht met enkele toeschouwers werd het zelfs erg grappig, maar de kleine Laweizaal was voornamelijk eventjes een heerlijke oase van rust tussen alle geluiden waarmee je vanuit alle hoeken en zalen werd bestookt. Zoals dat van Zea; hele vrolijke muziek en (alweer) een aanstekelijke en dynamische podiumact, maar je moet er wel even bij blijven staan en er in mee willen gaan. Zo in het voorbijgaan, van de ene zaal naar de andere, was hun muziek soms ook te druk en nerveus. De Zwarte Zaal van De Lawei was het podium voor de winnaar van Iduna’s Stagefight en een aantal andere bands in het “hardere” genre, verder was er stand up comedy in muziekschool De Meldij, film in de kleine zaal, er waren grimeurs en een portrettekenaar, kortom teveel om op te noemen en zeker te veel om allemaal mee te pikken. Maar dat was natuurlijk ook helemaal niet de bedoeling, het leuke van Zappop is juist dat je van de ene kunstuiting naar de andere kunt zappen en zo je eigen ideale cultuuravondje samen kunt stellen. Ja, en dan Gruppo Sportivo. Met meer dan 30 jaar ervaring in z’n broekzak weet Oppergruppo en immer goedgemutste Hans Vandenburg natuurlijk wel hoe hij zijn publiek in moet pakken. Het werd niet, zoals je misschien zou verwachten, één kolkende feestmassa, maar leuk was het wel. Erg leuk zelfs, erg grappig ook. Een soort Greatest Hitsshow met, als ik goed geteld heb, iets meer nadruk op de 10 Mistakes/Back To 78 -periode. Om het cliché maar weer eens van stal te halen: een goed geoliede hitfabriek. Met heerlijke dameskoortjes. En? Voldeed Do The Undo een beetje aan de verwachtingen? Nou, meer dan! Tjonge wat een band en wat een prachtige liedjes. Natuurlijk hier en daar overeenkomsten met Daryll Ann, maar net wat soberder en aardser. En wat een mooie kopstem heeft die Anne Soldaat. Jammer dat de drummer wat teveel gedronken had, daardoor rammelde het af en toe, maar echt storend was dat nou ook weer niet. Matik tenslotte, wist met hun eigenzinnige elektropunk het publiek ook erg te vermaken en was daarom een goede afsluiter. Daarna ging het feestje in theatercafé De Hopper gewoon verder met opera karaoke, het open Friese kampioenschap airdrummen, een singlesavond voor groepen en stellen, raad een plaat, actief dansen en “what not”. En de bezoekers? Die hadden, aan het aantal blije gezichten te zien, geloof ik wel schik in alles. Al leek het ook alsof sommige bands af en toe wat moeite hadden met de al te beleefde reacties van het publiek, of juist het ontbreken daarvan. Hoe dan ook, het was allemaal erg gezellig. Of het bezoekersaantal (in de kranten werd gesproken van 700 en 750, maar volgens De Lawei waren het er rond de 500) een vierde editie van Zappop rechtvaardigt zal de evaluatie moeten uitwijzen. Ik hoop het vurig, want een dergelijk festival is redelijk uniek en door de perfecte aankleding en organisatie vooral ook erg verfrissend en het moet daarom, om met de woorden van die organisatoren te spreken “beslist een kans krijgen”.