06:07 East Of Enschede

deel 1 van het Zea 'on-the-road'- dagboek.

Arnold de Boer, ,

Het stuiterpopduo Zea tourde de voorbije maanden door Europa in hun trouwe Golfje vol electronica. Exclusief voor 3voor12/Friesland geeft de Friese helft van het duo een kijkje achter de schermen van de glitter en glamour van een rockband. Hier het eerste deel, in woord en beeld......

deel 1 van het Zea 'on-the-road'- dagboek.

Twee afrikaanse mannen duiken een steeg in, er komt een politie auto voorbij; ik strompel door Berlijn met een manke poot. Gisteravond speelde ik tien nieuwe nummers: (1) One Hour of Free Phonecalls During My Funeral , (2) The Redistribution of Prosperity Remains, (3) Rubbing The Board With No, (4) If the Storm Doesn't Stop, Shoot It, (5) De Werelddrank, (6) I am Having The Time Of Your Life, (7) Old People Should Know Better, (8) Presence and Prestige, (9) An Exploded Feeling , (10) I Don't Understand Smiley's and "...", Remko speelde de tour-set. Tijdens "My bed Is A Monument Of Hate Against My Job" stapte ik van voor naar achteren en bovenop een voet van een microfoonstandaard en toen knakte m'n rechter poot. Ik tuimelde achterover maar al zwemmend en maaiend kwam ik weer rechtop te staan, schoof de microfoon terug en viel op tijd in voor het tussenstuk. Godverdomme, nu doet het pijn. Er ligt ijs tegenaan en ik kan nauwelijks staan, maar tijdens het optreden stampte ik door. "Vielleicht konnt euch etwas Bier nach podium werfen, und burning cigarettes, ja, das ist jetzt noch moglich und nachste monate nicht mehr with that smoking law blaw blaw bla." Na drie uur was ik terug op aarde en iedereen stapte netjes uit. Niemand zei iets, niemand kocht iets behalve die jongen van die platenwinkel, die kocht alles. Auto rijden gaat wel maar lopen is echt moeilijk. Grrrt draagt me een stuk op zijn rug. De politie rijdt nog een rondje, heel langzaam, de mannen zitten ergens in een derde Hinterhof. Een halve liter bier kost hier 1,50 en een kaal broodje bij de bakker 10 cent. Het is redelijk warm en de Alexanderplatz is een puinhoop. Franz Biberkopf is allang verdwenen en een Schnapps zit er nu al helemaal niet in voor mij aldaar. Misschien met Reinhold nog? Ach nee, doe maar zo'n glas water met zelf ingespoten koolzuur. Twee dagen geleden was alles nog anders. Vanuit Aalborg, Denemarken reden we naar Kiel. De laatste 250 kilometer hield ik de teller op 80. Vrachtwagens toeteren, auto's met caravans halen ons in; het was een lesje nederigheid op de weg want op de reserve band staat dat 80 km/h de maximum snelheid is. En de auto is al zo zwaar met alles en ons erin, en het was zondag en niemand kon ons helpen omdat het zondag was. Na het optreden rijden we naar het huis van Bennie die voortdurend harde boeren laat, ook in het bijzijn van zijn vriendin, en Bennie neemt ons weer mee naar buiten, op zoek naar wat te drinken. Op straat ontmoeten we Ali. Ali kent Kiel en hij wijst ons een kroeg die nog open is. Ik trek de deur open en daar staat een hele grote dame in een zwarte jurk voorovergebogen over een speelautomaat. Achter haar zitten mannen in trainingsbroeken met matjes in staartjes te drinken tegen de nacht, en dansen meisjes met paars haar voor nog een gratis Schnapps. Dus hier zijn Franz, Reinhold, Eva, Mieze en al die anderen gebleven. Dank je Ali, ik had ze zelf niet gevonden. Van de barkeeper krijgen we acht flessen bier voor 7 euro. Bennie laat een boer en duwt me twee euro in m'n handen, ik mag zijn bier niet betalen, uitgesloten.