Twee jaar geleden heb ik nog is een onderzoekje gedaan naar de geschiedenis van, toen nog, theater Romein. Het begon allemaal als een nonnenklooster ergens rond 1500. Deze nonnen waren van de Bagijnen-orde en daarom heet de straat waaraan Romein ligt, nog steeds de Bagijnestraat. Later werd het een hervormde kerk, en in 1850 door stadsarchitect Thomas Romein grondig veranderd. En ja, inderdaad, het pand is naar hem vernoemd. Genoeg gelul. Het is donderdagavond. Romein gaat weer open! Leeuwarden heeft eindelijk zijn poppodium gekregen. Ik ben benieuwd. Zal er veel veranderd zijn? Zouden ze die kerkbankjes wel hebben laten staan? Zal het geluid nog zo goed zijn als voorheen? Ik kom wat later binnenvallen dan verwacht. Het gebouw zit aardig volgepakt, maar ik had toch verwacht dat het nog drukker zou zijn. Ik hang mijn jas op, merk op dat er qua indeling van het pand niks veranderd is en loop door naar het podium. De officiele opening en Pinheadz moest ik missen. Daybreak Thin Air is bezig de laatste twintig minuten van hun set vol te spelen. En dat doen ze fijn. Hun muziek, indierock maar dan een tikkie harder, klinkt heftig maar melodisch en maakt gebruik van afwisselende intermezzo’s. Deze muziek moet je raken, en dat doet het ergens ook bij mij. Het komt allemaal behoorlijk overtuigend over. Het publiek kan het ook waarderen, alhoewel je toch merkt dat het gros ongeduldig op Peter Pan Speedrock zit te wachten. Maar eerst nog brengt Shaboon hun hardcore/metal/rap ten gehore. Ik heb ze twee keer eerder gezien; beide keren op de Friese bandfinale. Toen wisten de heren een pompende en energieke show neer te zetten. Vandaag is dat niet anders. De raps wisselen elkaar weer lekker af en vullen elkaar goed aan. Vanaf het eerste nummer vloeit de adrenaline van het podium de zaal in. Om een moshpit hoeft Shaboon al niet meer te vragen. Minpunt is dat de hele set redelijk hetzelfde is. De band speelt te veel in dezelfde toonsoort. Er is, wat mij betreft, te weinig afwisseling. Anyway, the crowd loves it. Shaboon bouwt af, publiek haalt bier, Peter Pan Speedrock bouwt op. Na wat soundchecken hier en daar is de band klaar om te beginnen. Dikke Dennis betreedt het podium met z’n blote leuter en kondigt de band aan. De stemming zit er meteen goed in. Ik heb Peter Pan Speedrock nog nooit live gezien maar snapte meteen waarom ze als eerste headliner gevraagd waren. De zanger heeft een dijk van een stem, constant schor en rauw. Rauw en agressief is ook hun muziek. De mannen doen wat er van hun verwacht wordt. Nummers als ‘Pedal to the metal’ en ‘Resurrection’ worden niet overgeslagen. ‘Damn you all to hell’ wordt opgedragen aan de eerdere bands. Veel stagedivende fans, Dikke Dennis die zijn nummer meekrijst en vervolgens ook stagedived. De opening van Romein is geslaagd. Poppodium Romein is qua uiterlijk hetzelfde als toen het nog het theater was. De karakteristieke kerkbankjes staan er gelukkig nog. De bands en de DJ’s (Da Pauli, Niels Luinenburg, Damian Keane en The Soundrebels) die bij de bar stonden te draaien, vermaakten hun publiek. Dat de tap het af en toe niet deed; Ach, wie stoort zich daar nou aan. Met een opening mag dat. Romein is weer gewijde grond. Mam, ik denk dat ik voortaan maar weer naar de kerk ga. Door J.J. Wildernis