Mijn vrouw en ik wisten het al zo lang als we samen zijn: als we een zoontje krijgen noemen we hem Johan. Inmiddels zijn we wat jaren verder en hebben we twee geweldige dochters, maar als Johan dan in de stad komt spelen ga je toch even kijken. En de band rondom zanger/gitarist Jacco de Greeuw is het perfecte kindje: mooi, weloverwogen, goed doordacht, uitstekend verzorgd, netjes, kortom: het ideale kind. Of toch niet helemaal? Want je kind moet ook af en toe wat kattenkwaad uit halen, dronken thuiskomen en de wc onderkotsen. En dat is nu net wat Johan mist; die bite, die edge. Het is allemaal net even iets te mooi, iets te weloverwogen, iets te goed doordacht. Prachtige nummers stuk voor stuk, daar kan niets van gezegd worden. Menig band zou jaloers zijn op zulke composities en de kwaliteiten die nodig zijn ze te maken. Niet voor niets zijn de 3 albums van Johan – de laatste THX JHN van dit jaar – overladen met lovende recensies. En wie kent niet Tumble and Fall, door de VPRO-luisteraars in 2001 uitgeroepen tot song van het jaar. Mede op basis van die positieve geluiden komen er zo’n 300 bezoekers naar popodium Romein. Een goede keus dus deze band op vrijdag, toch een beetje de stapavond van het wat oudere (25+) publiek, en dat was in de zaal goed te zien. En hoewel Johan het publiek ruim een uur verwent met hun mooie liedjes, is er niemand die compleet uit zijn dak gaat. En dat is nu het probleem met Johan, ze hebben iets te weinig Peter Pan Speedrock en iets te veel REM. Desondanks een leuke avond en een aanrader voor elke popliefhebber.