Dat het geen kwaad kan om gemanaged te worden door iemand die, door z’n werk voor o.a. Jan Tekstra, zo z’n ingangen heeft, bleek eerder dit jaar maar weer eens, toen manager Tjerk de Vries een twee nummers tellende demo van Mink aan platenbaas Willem van Kooten overhandigde met de vraag of hij daar eens naar wilde luisteren. Van Kooten “zag” dat het goed was en bood de groep behalve een budget ook z’n Red Bulletstudio aan om er een c.d. op te nemen. Mink greep die kans natuurlijk met beide handen aan, maar besloot uiteindelijk toch om voor de Syco Studio te kiezen. Om logistieke redenen, want lekker dicht bij huis, maar vooral ook omdat de opnamen voor de demo voor beide partijen eerder ook al een prettige ervaring was geweest. Dankzij dat budget kon de groep vervolgens in alle vrijheid en zonder druk werken aan hun eersteling en het resultaat van die noeste arbeid, ‘Burning Photographs’, werd afgelopen zondagmiddag 20 november in Iduna in Drachten gepresenteerd. Waarbij aangemerkt zij dat de zaal, staf en medewerkers van het poppodium even niet wisten wat hen overkwam, een uur voor aanvang van het optreden met zo’n 420 bezoekers al bijna afgeladen vol was. Dat het concert gratis toegankelijk was zal ongetwijfeld een rol hebben gespeeld, maar feit was in elk geval dat het nog niet eerder in 2005 op een zondag zo druk was geweest. Ook de groep was aangenaam verrast, want, vertelde de inmiddels redelijk zwangere zangeres Minke, dit was wel zo ongeveer het laatste wat ze hadden verwacht. Tijdens de pauze mocht rapper, presentator en bekende Fries Remon de Jong de CD officieel aan de groep uitreiken, waarbij ook de aanwezige Syb van der Ploeg en Nico Outhuijse nog even op het podium werden uitgenodigd om een fles bubbeltjeswijn in ontvangst te nemen. Daarvoor, en daarna, werd het publiek getrakteerd op de integrale uitvoering van ‘Burning Photographs’. En dat kwam tot de conclusie dat dat niet alleen een aangename tijdspassering van een vrije zondagmiddag was, maar zeker ook een muzikale traktatie: de groep is volgens eigen zeggen de laatste twee jaar erg naar elkaar toe gegroeid en dat was er duidelijk aan af te horen. Gitaristen Eric Hof (betrekkelijk nieuw in de gelederen) en Jeroen Seinstra waren goed op elkaar ingespeeld, de ritmesectie stond als een huis, toetsenist Mark Hofman legde de juiste accenten, zonder de boel dicht te plamuren, en zangeres Minke, wat een stem, genoot zichtbaar van alle aandacht. En de muziek? Ach, misschien niets nieuws onder de zon, maar door de overtuiging die de groep op het podium uitstraalde zeer genietbaar. Goed concert, geloofwaardige eerste cd. Dick de Graaf