Believeisadoubt opent de avond voor een redelijk gevulde zaal. Vol overtuiging blazen de heren hun “emo-punk-rock” de zaal in en dat lijkt effect te hebben, want het publiek heeft er van begin af aan zichtbaar zin in. Deze jongens weten een energieke show neer te zetten met bij vlagen zeer goed spel. Jammer alleen dat dit door het matige zaal geluid niet altijd goed tot zijn recht komt. Daarna is het de beurt aan Multigrade Motoroil om hun country-rock’n roll ten gehore te brengen. Deze band heb ik vaker gezien en tot mijn verbazing zie ik dat de band is aangevuld met een accordeonist. En waarom ook niet? Een prima aanvulling bij muziek die Multigrade Motoroil maakt zou je toch zeggen. Hier dacht de geluidsman blijkbaar heel anders over want op een enkele keer na heb ik de arme jongen niet horen spelen. En was het geluid bij de eerste band nog matig te noemen, nu was het ronduit slecht. Tel daar nog een valse gitaar bij op en je hebt het perfecte concept om een avondje niet te kunnen overtuigen. Maar toch ga ik deze band zeker nog eenkeer bekijken, want ik weet dat ze beter kunnen spelen dan wat ze vanavond hebben laten zien en ik ben ook nog steeds erg benieuwd naar wat de accordeonist nou werkelijk toevoegt aan de band. Afsluiter Illanois bestijgt het podium en het publiek doet een stapje naar voren. Deze band heeft immers in het voorprogramma gestaan van bands als; Kane, Anouk, en Van Dik Hout. Dat beloofd dus wat. Engelstalige rockmuziek met melancholische elementen staat in hun bio geschreven. Dat is ook precies wat ze brengen vanavond. Niks meer en niks minder. De originaliteit is ver te zoeken, maar slecht mogen we het zeker niet noemen. En in tegenstelling tot bij de twee voorgaande bands is het geluid nu wel goed en ook het publiek lijkt er weer zin in te krijgen. Persoonlijk ben ik niet een groot bewonderaar van Kane en Di-rect en besluit daarom vroegtijdig huiswaarts te keren.